ကမၻာၿပိဳမယ့္ေန႔..

ထြက္သက္ရယ္ ဝင္သက္ရယ္က မေသခ်ာဘူး ေန႔ရက္ေတြက ရင္ေမာစရာ ခပ္မ်ားမ်ားရယ္ စိတ္ညစ္တယ္လို႔ ညည္းျငဴဖို႔ အင္အားေတာင္ မလံုေလာက္ခ်င္သလို ျဖစ္ခ်င္တာက ဘာမွန္းကို ေသခ်ာမသိတာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနသလားေမးလာရင္ ေျဖရမွာက ဘာလဲမသိေတာ့ဘူး.. ခပ္ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ ေနရင္း ေလတိုက္တာလဲ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့ လွ်က္စီးလာလဲ မေၾကာက္တက္ေတာ့ မိုးၾကိဳးဆိုတာ နားေထာင္ေကာင္းတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ


ဟိုးေဝးေဝးက ကႏၱာရ သစ္ပင္ေတြကို ေတြးၿပီး ျမင္ေရာင္ၾကည့္ရင္ တစ္ခုခုကို သတိရလာသလိုနဲ႕
ႏႈတ္ခမ္းမွာ အျပံဳးမွန္းမသိတဲ့ အျပံဳးတစ္္မ်ိဳးေရာက္လာတယ္.. အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ အေၾကာင္းျပခ်က္လံုေလာက္ေနေသးတယ္..တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေရာင္ၾကည့္တဲ့အခါ ၾကက္သီး ထမိတယ္.. နာက်ည္းစရာေတြရယ္ .. အေကာင္းဆံုးေတြပါလားလို႔ သတ္မွတ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္း ေတြးရင္း နာက်င္လာတယ္.. ရွက္ေၾကာက္ျခင္းတတရား မရွိတက္ေလျခင္းရယ္ လို႔ ေတြးရင္း တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလဲ စိတ္ပ်က္မိတယ္.. အဲ့ဒါနဲ႔ မာနတစ္ခုကို အေသပိုက္ၿပီး ေရငတ္ခံတဲ့ သူမ်ားလားလို႔ မွန္ၾကည့္ၿပီး ျပန္ေမးမိတယ္..



ကမၻာၿပိဳတဲ႔ ေန႔ေတာ့ ေနသာမွာ မဟုတ္ေလာက္ဖူးရယ္.. ဆြဲငင္အားေတြလဲ အဲ့ဒီေန႔ရွိေနမလား ျပင္ဆင္စရာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနမယ္ေလလို႔ ထင္မိတာ..တကယ္တမ္း ျပင္ဆင္ရမွာက ေသဆံုးဖို႔ သက္သက္ရယ္..မုသာကို တြင္တြင္သံုးတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ရယ္ ပရိယာယ္မ်ားတဲ့ အိမ္တစ္လံုးရယ္.. သစၥာမထားတဲ့ သူတစ္ခ်ိဳ႕ ရယ္ ဟန္ေဆာင္ပြင့္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ရယ္ ဘာမွ ျမတ္ႏိုးစရာမရွိပါလား



ေနခ်င့္စဖြယ္ မသာယာတဲ့ ေနရာပါ..
ဖုန္အလိမ္းလိမ္းနဲ႔ ညစ္ႏြမ္းေနတဲ့ သိကၡာေတြအတြက္ အသက္ရွင္ ေနရတာ.. ေန႔ရယ္ ညရယ္သာ ေျပာင္းသြားတယ္ ရုန္းကန္ရတဲ႔ ေန႔စြဲေတြ ေလ်ာ့မသြားဘူး.. ညည္းတြားတက္သူ သက္သက္ပဲလား ဆိုေတာ့ အမွန္က ေလာက ကို စိတ္ကုန္ေနတာ..အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ေလာက က စကားေျပာလာတယ္
နင့္လို လူေတြ အမ်ားႀကီးရယ္ ၿပီးေတာ့လဲ ဒံုရင္း ပါပဲ တဲ့..
ႏႈတ္ခမ္းတစ္ခ်က္ေကြးသြားတယ္..
ကမၻာၿပိဳမယ့္ ေန႔ကို ေစာင့္ရင္း မနက္ျဖန္ အတြက္ေတာ့ ျပင္ဆင္ရဦးမယ္...

အိမ္မက္ေစရာ

၁၉.၁၂.၁၁
၁၇း၁၁