ရင္နဲ႔ေရးတဲ့ ငါ့ကဗ်ာ

ငါေျပာမယ္..
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အသာထား
တည္ေဆာက္ၿပီးသားကို မပ်က္ဆီးခ်င္တာ
သိကၡာဆုိတာ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးအတြက္ ဆုလာဘ္လဲ
ငါ့ကိုယ္က်င့္တရားအတြက္ေတာ့
ငါ အာမခံတယ္..

သတိၱဆိုတာေတာ့ နင္ရွိရမွာေပါ့
နင္ေရြးခ်ယ္မွာ ဘာလဲ.. ေသခ်ာစဥ္းစား
အခ်ိန္ဆိုတာ က်န္ေနေသးတယ္
ဘာမဆို ေျပာလိုက္လို႔ ရတယ္

ငါမငိုဘူး စိတ္ခ်..
ဒူး နဲ႔ မ်က္ရည္သုတ္တဲ့ေခတ္လဲ
ရာစုႏွစ္တစ္ဝက္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီ..
ျပတ္သားစမ္းပါ..
နင္ဘာလိုခ်င္လဲ ..
နင့္ကိုယ္နင္ ျပန္ေမးဦး
သိ္ပ္ပင္ပန္းေနပါ့မယ္..
ဟိုဘက္ကိုလွည့္ ဒီဘက္ကိုလိမ္နဲ႔
အခ်စ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကို ေခၚတာမဟုတ္ဘူး ကြဲ႕

ငါရယ္ရင္ ေလွာင္တယ္ နင္ထင္မယ္
အမွန္ေတာ့ ငါလဲခ်စ္ခဲ့ဖူးပါတယ္..
ဘဝဆိုတာကို စာခ်ျပတဲ့ အခ်ိန္က်
အခ်စ္ဆိုတာ က
ဟိုဘက္နားေတာ့ နဲနဲ ေရာက္သြားလိမ့္မယ္...
သစၥာဆိုတာေတာ့ အေရာင္းအဝယ္မလုပ္သင့္ဘူးေပါ့..
ငါက မိန္းကေလးပါ
တကယ္ေတာ့ သတၱိနည္းတယ္..

ငါေမွ်ာ္လင့္တဲ့ မနက္ျဖန္ဆိုတာ မေရာက္ခင္ထိ
ငါ အခ်ိန္ရွိေနဦးမယ္ထင္တယ္..

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ဖို႔ အတြက္
ပတ္ပတ္လည္က မ်က္ႏွာ တစ္ခ်ိဳ႕ကို
မျမင္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ၾကည့္တယ္
သိပ္ေတာ့မလြယ္ဘူး..

သံေယာဇဥ္က လူကို ရူးေစတယ္ေလ...

ဟိုဘက္အိမ္ကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့လဲ
သူတို႔ေပ်ာ္ေနၾကတယ္..
အတုလား အစစ္လားေတာ့ မသိဘူး..

ေအာ္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတာင္ ေဆးရည္စိမ္ရမယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါလား..

အတၱေတြ သိပ္မမ်ားပါဘူးရယ္
ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မႈေလးေတြပဲ လိုခ်င္တာပါ
ငါ မေသခင္အခ်ိန္ေလးအတြင္းေပါ့..

ခ်စ္သူရယ္လို႔ ငါမေခၚဘူး
ၾကင္သူရယ္လို႔ စကားခ်ိဳမေသြးဘူး
ဘာလို႔လဲ ဆို
နင္က ငါ့ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္ေလ...

သူမ်ားရဲ႕ စိတ္ကူးယဥ္မင္းသားျဖစ္ခ်င္ေသးတာလား..

ေလာဘၾကီးတာေပါ့..
ငါ့လက္ကိုတြဲ
ရဲရဲေက်ာ္ျဖတ္ ေလ..ဟိုမွာ အနာဂတ္သစ္ရွိတယ္
ငါ့ရင္ဘတ္ကိုေတာ့ နင္ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူး.
ဟာသပ်က္လံုးေတြနဲ႕ ဖံုးထားလို႔ေလ..

ဒါမွမဟုတ္လဲ
ငါ့လက္ကို ျဖဳတ္
ေနာက္ဆုတ္လို႕ျပန္သြား..ငါမတားပါဘူး
ဟိုမွာ လဲ အလွပ တရားေတြ ရွိေနမွာပါ....

မငိုပါဘူးလို႔ ေျပာၿပီးၿပီေလ..
နင့္ကို ဆံုးျဖတ္ေစခ်င္တာပါ..
မေရာရာေပမယ့္..ေသခ်ာတာေတြက
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ရဲ႕ အေနာက္မွာ ရွိေနမွာပါ

ငါ့ကိုေတာ့ အထင္မေသးပါနဲ႕...
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတက္တဲ့ သူဆိုတာ နင္သိမွာပါ..

တစ္ခုပဲ ေျပာစရာရွိတာက
ငါမျမင္ရတဲ့ နင့္တစ္ဖက္လက္မွာ
ပဥၥလက္အတက္ပညာေတြ ကိန္းဝပ္မေနဖို႔နဲ႕......
သစၥာတရားကို ဖိနပ္လုပ္ မစီးဖို႔ပါ..

အိမ္မက္ေစရာ

၁၉.၀၅.၁၂