တနဂၤေႏြေန႔ေလး ေနျမင့္ေအာင္အိပ္ရမလားမွတ္တယ္ ေစာေစာစီးစီးကုိဖုန္းျမည္လာတယ္ေလ။ Silent လုပ္ျပီးမအိပ္မိေတာ့ ခု ဇိမ္ပ်က္ရျပီနံပတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တခါမွ မျမင္ဘူးဘူးျဖစ္ေနတယ္။သန္း တာနဲ႔ေရာျပီး ဖုန္းျပန္ေျဖလိုက္တယ္...
“ဟားလို”
“ကုိဖိုးေက်ာ္လား ဗ်ာ”
“ဟုတ္ပါတယ္”
“က်ေနာ္က ေမာင္ရာဇာျပည့္စံုမင္းေသြးပါ”
ေအာင္မယ္ေလး…ရွည္းလ်ားေတာ္မူလိုက္တဲ့နာမည္
“ေအာ္…ေအး…ေျပာ ေမာင္မီးေသြး”
“မင္းေသြး ပါဗ်”
“ဟုတ္ပါျပီကြာ…ကိစၥကုိေျပာပါအံုး”
“ရန္ကုန္ စမ္းေခ်ာင္းက ကုိသန္းထူး ကုိသိတယ္မလား”
“အင္း…သိတယ္၊ ဘာလဲ သူ ဆံုးျပီလား”
“အာ…မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ေနာ္က သူညီဝမ္းကြဲလို႔ ေျပာမလို႔ ပါ”
“ေအာ္…ဒီလိုလား”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္က အလုပ္လာရွာတာ၊ ကိုဖိုးေက်ာ္ဆီဆက္သြယ္ျပီး လိုအပ္တာ
အကူအညီေတာင္းဖို႔ မွာလိုက္လို႔”
ေအေပး သန္းထူး၊ ဒုကၡေပးဖို႔ေတာ့ သတိရရွာသား။ ရံုးပိတ္ရက္ေလးတရက္ေတာ့
မနားရဘဲ အလုပ္ရႈပ္အံုးေတာ့မယ္။
“အင္း…ဒါနဲ႔ မင္းက အခု ဘယ္မွာလဲ”
“စကၤာပူမွာ”
“ဘာကြ…ေဟ့ေကာင္ ေနာက္တာလား? ”
“မေနာက္ပါဘူး ခင္ဗ်၊ ကုိဖိုးေက်ာ္ေမးလို႔ ေျဖတာပါ”
“မင္း စကၤာပူမွာဆိုတာေတာ့ သိတာေပ့ါကြ၊ ဘယ္အပုိင္းမွာေနသလဲ လို႔ ေမးတာ”
ဘယ္လိုအူေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္နဲ႔ လာေတြ႔ေနတယ္မသိဘူး
“Wood land ဘက္လို႔ ဒီမွာအတူေနတဲ႔လူကေျပာတယ္”
“ငါက Dover မွာေနတာဆိုေတာ့ ဒီလိုလုပ္ကြာ၊ ေန႔လည္ ၁ နာရီေလာက္
ပင္နင္ဆူလာပလာဇာ မွာ ေတြ႔ၾကတာေပ့ါ၊ ပင္နင္ဆူလာ ကုိ သိတယ္မို႔လား၊
ဗမာေတြစုတဲ႔ေနရာေလ”
“ဟုတ္ကဲ႔…ဟုတ္ကဲ႔…က်ေနာ္က မေန႔ကမွေရာက္တာဆိုေတာ့
ေသခ်ာေတာ့မသိဘူး…ေမးစမ္းျပီးလာ
* * * * *
* * * * *
ေန႔လည္ပုိင္း ေရႊဝါေျမကဖီးမွာ ဂ်ာနယ္ဖတ္ရင္း တေယာက္ထဲထိုင္ေစာင့္ေနတုန္း
ဖုန္းျမည္လာတယ္၊
“အကို….က်ေနာ္ ျပည့္စံုမင္းေသြး ပါ”
“ေအး…မင္းအခု ဘယ္ေရာက္ေနျပီလဲ၊ ငါေစာင့္ေနတာ ၾကာျပီ”
“က်ေနာ္ ဗင္နီဇြဲလား ေရာက္ေနျပီ အကို”
ဟိုက္…ဒီေကာင္မနက္ကမွ စကၤာပူမွာ ရိွပါေသးတယ္၊ ခု ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ျပီ
ေတာင္အေမရိကတိုက္ဘက္ ေရာက္သြားတာပါလိမ့္၊ ဟုတ္ေသးပါဘူး ဖုန္းနံပတ္ကလည္း
ဒီကဖုန္းနံပတ္ၾကီးပါဘဲ
“ေဟ့ေရာင္ မင္းငါ့ကုိေနာက္ေနျပန္တာလား၊ ေသခ်ာျပန္ေျပာစမ္း
မင္းအခုဘယ္မွာေရာက္ေနသလဲဆိုတာကုိ”
“မေနာက္ပါဘူးအကိုရာ…မနက္က အကိုေျပာတဲ႔ေနရာေလ…ဗင္နီဇြဲလား
ပလာဇာ ဆိုတာ”
“အာ…ပင္နင္ဆူလာ ပလာဇာပါကြာ…”
ေတာက္…..ဒီေကာင္နဲ႔ေတာ့ ၾကာရင္ငါ ရူးေတာ့မယ္
“ဟုတ္…ဟုတ္တယ္..အဲဒီဟာၾကီးေအာက္
ေရာက္ေနျပီ…အကုိက ဘယ္မွာလဲ”
“မင္း သံုးလႊာကုိတက္ခဲ႔၊ ေရႊဝါေျမလဘက္ရည္ဆိုင္မွာ”
“ဟုတ္ကဲ႔ ကုိဖိုးေက်ာ္…”
* * * * * * * * * *
ခဏေနေတာ့…ေကာင္ေလးတေယာက္ ဆိုင္ထဲတန္းဝင္လာျပီး….
“အကုိက ကိုဖိုးေက်ာ္ လားဗ်ာ၊ က်ေနာ္က ျပည့္စံုမင္းေသြးပါ”
“ေအာ္…ဟုတ္တယ္၊ ဒီေလာက္လူေတြအမ်ားၾကီးၾကားထဲ ငါ့ကို ဖိုးေက်ာ္မွန္း
မင္းဘယ္လိုလုပ္သိလည္း”
“လြယ္ပါတယ္ အကုိရာ၊ ကုိသန္းထူးကေျပာဘူးတယ္ေလ၊
ကိုဖိုးေက်ာ္ရုပ္ကခန္႔ခန္႔ေခ်ာေ
ခ်ာၾကီးတဲ႔…ခုျမင္တာနဲ႔ တန္းသိတာေပ့ါ”
ေအာင္မယ္…ဒီေကာင္ေလးမဆိုးဘူး၊ လူကသာအူလည္လည္နဲ႔၊ အမွန္ေတာ့ ေျပာတတ္သား။
“ဟီးဟီး…လဘက္ရည္ေသာက္ကြာ”
“ဟုတ္ ရတယ္အကို၊ က်ေနာ္ ဘာက စ လုပ္ရင္ေကာင္မလည္းဆိုတာ အၾကံေပးပါအံုး”
“ပထမဆံုးလုပ္ရမွာကေတာ့ မင္းရဲ႕ CV form ကုိ ေရးရလိမ့္မယ္”
“က်ေနာ္ ကုိယ္တိုင္စိတ္တိုင္းက် ရုိက္လာတာေတာ့ ရိွတယ္ အကို”
“ျပစမ္းပါ အံုး”
စာရြက္တစ္ရြက္ ထုတ္ေပးလို႔ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့….ေအာင္မေလးဗ်
၊
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ CV ၾကီး၊ အလုပ္ေတာ့ရအံုေတာ့မွာ…ၾကည့္ၾကပါ
ကုိယ္ေရးရာဇဝင္
အမည္။ ။ ရာဇာျပည့္စံုမင္းေသြး
အဖအမည္။ ။ ဦးျပည့္စံု
အမိအမည္။ ။ ေဒၚျမျမမင္း
မွတ္ပံုတင္။ ။ ၉/မရမ(ႏိိုင္) 040477
ေမြးေန႔။ ။ 25.02.1986
ပညာအရည္အခ်င္း။ ။ သခၤ်ာ
လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ။ ။ ၂ ႏွစ္
ဆက္သြယ္ရန္။ ။ ........................................
“မင္းဟာက ဒါဘဲလား”
“ဟုတ္တယ္ေလ…အဲေလာက္ဆိုရင္ မရဘူးလား”
“ဘယ္ရမွာလဲကြာ…ထားပါေတာ့ ငါ့ဟာငါ ျပင္လိုက္ပါမယ္၊ ဒါနဲ႔ ပညာအရည္အခ်င္း
သခၤ်ာဆိုတာက ဘာေျပာတာတုန္း”
“သခၤ်ာဘြဲ႕ေလ”
အင္း….ဒီဘြဲ႕နဲ႔ ဒီမွာဘယ္လိုမ်ားအလုပ္ရွာရပါ့…
“ေအာ္….ဒါဆို လုပ္ငန္းအေတြ႔အၾကံဳ ၂ ႏွစ္ဆိုတာကေရာ ဘာလုပ္ငန္းလည္းကြ”
“အဲဒါက အေဖ့ပြဲရံုမွာ လိုက္ျပီး စာရင္းမွတ္ခဲ႔တဲ႔ဟာ ကုိ ေရးထားတာပါ”
အင္း…အသံုးတည့္အံုးေတာ့မွာေပ့ါ…
.လုပ္လိုက္ဟ သန္းထူးေရ႕
ျဗမၼာၾကီးဦးေခါင္း ငါ့ဆီလႊဲလိုက္တာလား….
“ေကာင္းပါ့ကြာ…ဒါေပမဲ႔ သခၤ်ာဘြဲတခုထဲနဲ႔ေတာ့ အလုပ္ရွာရတာ
မလြယ္ေလာက္ဘူးကြ၊ တျခား ေအာင္လက္မွတ္ေလး ဘာေလးမ်ားမရိွေတာ့ဘူးလား”
“ရိွတာေပ့ါ အကိုရာ၊ ၂ခုေတာင္”
ဝူး….ေတာ္ေသးတာေပ့ါ၊ ခုမွ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္တယ္။
“ျပစမ္းပါအံုးကြာ”
“ဒီမွာ…..”… …ဆိုျပီး ထုတ္ျပလာတဲ႔
ေအာင္လက္မွတ္၂ခုလည္းျမင္လိုက္ေ
ရာ…က်ေနာ္လည္း ငုတ္တုတ္ေမ့ေရာဗ်ဳိ႕။
တခုက…ရပ္ကြက္အရံမီးသတ္ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္၊
ေနာက္တခုက…ဝိတ္မတဲ႔ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ၾကီး။
ေအာင္ျမေလး….ဝိတ္မတဲ့အရံမီးသတ္ၾ
ကီးကုိ က်ဳပ္ကဘယ္လိုလုပ္ အလုပ္ရွာေပးရမလဲဗ်။
..ကယ္ၾကပါအံုးအရပ္ကတို႔၊ သန္းထူးတို႔ အေဝးကေနက်ေနာ့္ ကုိသတ္ေနလို႔။
ဒါေၾကာင့္လည္း သူညီ ကုိယ္လံုးကုိယ္ထည္က အသက္နဲ႔မလိုက္ေအာင္ၾကီးေနတာကုိး
။
တခါျဖင့္ခက္ၾကျပီ။ တတ္ႏိုင္ဘူး ၾကည့္ေျပာၾကည့္လုပ္ရမွာဘဲ။
“အင္းေလ…ငါ မင္းရဲ႕ CV form ကုိ အသစ္ျပန္ရိုက္ျပီး မင္း Email ထဲ
ပုိ႔လိုက္မယ္၊ Email လိပ္စာေပးခဲ႔ေလ။ ျပီးေတာ့ သတင္းစာေလးဘာေလးဝယ္
ျပီးသင့္ေတာ္ရာ ကုိယ္နဲ႔ကုိက္မယ္ထင္တာေလးေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေပ့ါကြာ၊ ငါလဲ
တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကူရွာေပးမယ္ ဟုတ္ျပီလား”
“ဟုတ္ကဲ႔အကို…ခုလိုကူညီေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ကုိဖိုးေက်ာ္က
ရုပ္ေခ်ာယံုတင္မဟုတ္ဘူး သေဘာလည္းေကာင္းတာကုိး”
“အမ္မေလး ေတာ္ပါျပီကြာ၊ ရုပ္လည္းမေခ်ာခ်င္ေတာ့ ပါဘူး”
“ဟဲ ဟဲ…အကိုကလည္း ရွက္ေနျပန္ပါျပီ”
ေတနာေလး…ေျဗာင္ၾကီးလာဖားေနတာ…။
* * * * *
* * * * *
ဒီလိုနဲ႔ သတင္းစာထဲမွာေခၚတဲ႔ ေကာင္းႏိုးရာရာ
ရႏိုင္ေကာင္းတဲ႔အလုပ္ေတြရွာျပီး သူ႔ကုိေလွ်ာက္ခိုင္းလိုက္၊
နီးစပ္ရာသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ ေမးျမန္းစံုစမ္းလိုက္နဲ႔
အခ်ိန္ေတြတေရြ႕ေရြ႕ကုန္လာတယ္။ အမွန္က အလုပ္ကုိ ရွာမယ့္သာရွာေနရတာ
သိပ္အားရိွလွတာမဟုတ္ဘူးရယ္။ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလည္းေလ၊ သူ႔အရည္အေသြးနဲ႔
သူ႔ကံအေပၚမူတည္တာ၊ ခုတေလာ ကမၻာ့စီးပြားေရးပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ စကၤာပူမွာလည္း
အလုပ္အကုိင္ေတြ ရွားပါးေနတာေလ။ အရင္ကအလုပ္ေပါတဲ့ Technician ေတြ၊
စာရင္းကုိင္ေတြေတာင္ အလုပ္ရဖို႔မလြယ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
ဒီ မင္းေသြး ဆိုတဲ႔ေကာင္ကလည္း သူမ်ားႏိုင္ငံျခားဆိုလို႔သာ
လိုက္ႏိုင္ငံျခားတာ၊ တကယ္က မိဘေတြက လူခ်မ္းသာေတြတဲ့၊ တရက္က သန္းထူးနဲ႔
ဖုန္းေျပာျဖစ္လို႔သိရတာ။ ေကာင္းတာေပ့ါ၊ အလုပ္မရလို႔ Stay ကုန္ေတာ့လည္း
ျပန္ခိုင္းယံုရိွတာဘဲ၊ လာခဲ႔တဲ႔ကုန္က်စရိတ္ကုိ အားနာစရာမလိုေတာ့ဘူးေပ့ါ။
ဒီလိုေလး စဥ္းစားထားလို႔မွ ရက္သိပ္မၾကာဘူး ဒီေကာင့္ဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္… …
“ကိုဖိုးေက်ာ္…က်ေနာ္ အလုပ္ရျပီဗ်”
“ေဟ…ဘယ္မွာလဲ”
“ႏိုက္ကလပ္တခုမွာ”
“ေဟ…ဘာလုပ္ရမွာတဲ႔လဲ”
“ဘာမွမလုပ္ရဘူး…ကိုယ္ၾကပ္စြပ္က်
ယ္ဝတ္ျပီး ေကာင္တာေရွ႕လက္ပုိက္ရပ္ေနယံုဘဲ”
“ေဟ…ဒါဆို လူဆိုးထိမ္းေပ့ါ”
“ဟုတ္မယ္ထင္တယ္…သူေဌးက က်ေနာ့္ဗလ ၾကည့္ျပီး သေဘာက်လို႔ ခန္႔လိုက္တာ”
“ေဟ…အလုပ္ခ်ိန္ကေရာ”
“ည ၈ နာရီကေန ေနာက္ေန႔မနက္ ၄နာရီထိ၊ တပတ္ ၂ ရက္နား”
“ေဟ…လစာကေရာ”
“လစာကေတာ့နည္းပါတယ္…2800 ထဲပါ”
“ေဟ… …ဂြီ”
[‘ေဟ’ က အံံ့ၾသတာ၊ ‘ဂြီ’ က အံ့ၾသလြန္းလို႔ တက္သြားတာ]
* * * * * * * * * *
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ….
ငါျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္ျပီ၊
အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ကုိ ေက်ာင္းျပန္အပ္ျပီး ဝိတ္မတဲ႔သင္တန္း တက္မလို႔…
ဘိုင့္…ဘိုင္
မွတ္ခ်က္................စကၤပူမွာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ forward mail ေလးပါ... မဖတ္ရေသးတဲ့သူမ်ားအတြက္ေတာ့ အသစ္ေပါ့ေနာ္
1 comment:
သေဘာက်လြန္းလို ့ကြန္ ့မန္ ့ေပးသြားတယ္.ဟားဟား ၀ိတ္မ သင္တန္းလည္း မဆိုးဘူး.
AA.
Post a Comment