ဘာလိုလိုနဲ႔ မတ္ လထဲကိုေရာက္ေနၿပီ..ေနာက္လဆို ဧၿပီလ..ေၾသာ္ ႏွစ္ေတြ လေတြေျပာင္းလဲခဲ႔တာမ်ား အိမ္မက္မက္သလိုရယ္..ဧၿပီလ ေရာက္ေတာ႔မယ္ဆိုတိုင္း စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ႔ အေၾကာင္းအရာက ေခါင္းထဲအလိုလိုေရာက္လာတယ္..ၾကာခဲ႔ၿပီ သံုးႏွစ္ ေလးႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာခဲ႔ၿပီ ဒါေပမယ္႔ သတိရဆဲ အမွတ္ရဆဲ ..ေမာင္ေလး ေနေကာင္းပါေစ..
( ၂၀၁၁ မတ္လထဲက ေရးခဲ့တဲ့ ပို႔စ္ေလးကို ခုမွ အဆံုးသတ္ ျဖစ္သြားလို႔ အေၾကာင္းအရာရဲ႕ အစက မတ္လ ျဖစ္ေနတာပါ..)
........................
ဧၿပီရဲ႕ လဆန္းတစ္ရက္မွာ အဲ႔ဒီအေဆာင္ကို ကၽြန္မတို႔ေရာက္ခဲ႔တယ္..ကၽြန္မရယ္ ကၽြန္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ေမရယ္ သူ႔ေမာင္ေလး ဝမ္းကြဲ ေကာင္းေကာင္းရယ္..အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင္႔ ဒီအေဆာင္ကို အတူတူေျပာင္းျဖစ္ခဲ႔တယ္..
ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြလဲ ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္..ေရာက္ခါစေန႔မို႔ေတာ္ေတာ္ေလးပင္ပန္းတယ္ ပစၥည္းေတြ ေနရာခ် လိုအပ္တာေတြဝယ္ ခ်က္လိုက္ ျပဳတ္လိုက္ေပါ႔..ကၽြန္မက ေမနဲ႔ တစ္ခန္း ေကာင္းေကာင္းက တစ္ျခားသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးနဲ႔ တစ္ခန္း..ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အေပၚထပ္မွာ..
ဒီအေဆာင္ ကေတာအုပ္စပ္နားေလးမွာ လူေနအိမ္ေတြရွိေပမယ္႔ သူဝန္းနဲ႔ သူ႔ျခံ ခပ္ၾကဲၾကဲ ရယ္..အေတာ္ေလးေတာ႔ ေအးခ်မ္းတဲ႔ ေနရာေလးလို႔ ကၽြန္မသတ္မွတ္မိတယ္...အေဆာင္က ငါးထပ္ ဒါေပမယ္႔ ေတာ္ေတာ္ေလးျမင္႔တယ္..ေရာက္ခါစမွာ အားလံုးလာႏႈတ္ဆက္က်ရင္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္းႏွီးသြားခဲ႔ၾကတယ္..ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ႔ ေန႔ေလး တစ္ရက္ေပါ႔..
ေလာေလာဆယ္ ကၽြန္မတို႔လုပ္စရာမရွိ ေက်ာင္းတက္ဖို႔ လဲ ရက္ကလဲလိုေသး အဲ႔ဒီေတာ႔ စားလိုက္ အိပ္လိုက္ ေစ်းဝယ္သြားလိုက္ေပါ႔..
"ေမေရ ဒီေန႔ ဘာခ်က္လဲ".. ဟင္းခ်က္ေကာင္းတဲ႔ေမက ကၽြန္မကို တစ္ရက္တစ္မ်ိဳး မရိုးေအာင္လဲ ခ်က္ေကၽြးတက္ေသးပါတယ္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ႔ သူငယ္ခ်င္းပါ...ေန႔လည္ထမင္းစားခ်ိန္ဆို ေကာင္းေကာင္းလဲ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ အတူလာစားပါတယ္...
"မႀကီးတို႔ေရ ဘာခ်က္ ေကာင္းေကာင္း ဗိုက္ဆာၿပီ.."
"လာေဟ႔ စားမယ္ အဆင္သင္႔ပဲေမာင္ေလးေရ..."
ဒါက ကၽြန္မတို႔ သံုးဦးစီက ေန႔စဥ္ၾကားရေနက် အသံေလးေတြ..
"မႀကီးတို႔ေရ ဘာခ်က္ ေကာင္းေကာင္း ဗိုက္ဆာၿပီ.."
"လာေဟ႔ စားမယ္ အဆင္သင္႔ပဲေမာင္ေလးေရ..."
ဒါက ကၽြန္မတို႔ သံုးဦးစီက ေန႔စဥ္ၾကားရေနက် အသံေလးေတြ..
ညေနဆိုလဲ အတူတူပဲ စားျဖစ္ၾကတယ္..အဲ စားၿပီးရင္ ေတာ႔ ကၽြန္မရယ္ ေမရယ္ ေတာအုပ္ေလးထဲ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ၾကတယ္..နဲနဲ ေတာ႔ ေက်ာထဲစိမ့္မိတယ္ တကယ္႔ကို ေတာစစ္စစ္မို႔ ဒါေပမယ္႔ အႏၱရာယ္ရွိတဲ႔ ေနရာဆိုရင္ အစိုးရက တားျမစ္နယ္ေျမအျဖစ္သတ္မွတ္ေပးထားတယ္..အဲ႔ဒီထဲေတာ႔ သြားလုိ႔မရဘူးေပါ႔ေနာ္...ေတာေကာင္ေတြရွိလိမ္႔မယ္လို႔ ေတာ႔ကၽြန္မထင္တာပဲ...ညဘက္ဆိုရင္ေတာ႔ တကယ္႔ကိုေၾကာက္စရာ...ကၽြန္မရဲ႕ ဒုကၡက ဘာလဲဆိုရင္ ညဘက္ အေပါ႔အပါးသြားတက္တဲ႔ အက်င္႔ရယ္..
တစ္ည ကၽြန္မအေပါ႔သြားဖို႔ထြက္လာတယ္.. အိပ္္ခန္းနဲ႔ အိမ္သာကလဲ နဲနဲေဝးတယ္..အေပါ႔သြားၿပီးအျပန္ ဖြင္႔ထားတဲ႔ ျပတင္းေပါက္က ေလတစ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္ဝင္ေနတဲ႔ အသံကို နားေထာင္ၿပီး ကၽြန္မေျခလွမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္မိတယ္..ဘာေၾကာင္႔မွန္းမသိ ေက်ာထဲမွာခ်မ္းသလို အခန္းနားမေရာက္ခင္ “ အား” ဆိုတဲ႔ အသံတစ္ခုၾကားလုိက္ရတယ္ ဘာမွန္းမသိ ကၽြန္မေတာ႔ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ ဘယ္လိုအခန္းျပန္ေရာက္လာမွန္းမသိလိုက္ဘူး...ေနာက္ေန႔မနက္ေတာ႔ ေျပာၾကတာက အေပၚထပ္က လူတစ္ေယာက္အိမ္မက္မက္ၿပီးေရာင္ေအာ္တာတဲ႔...ဒါေပမယ္႔ စိတ္ထဲမွာ မသိုးမသန္႔ရယ္..
ေနာက္ရက္လဲ ဒီလိုမ်ိဳးထပ္ျဖစ္တယ္ေျပာတာပဲ ကၽြန္မေတာ႔မၾကားလိုက္မိဘူး အဲ ဟိုတစ္ရက္ကျဖစ္တဲ႔သူေတာ႔မဟုတ္ဘူးေနာက္တစ္ေယာက္တ႔ဲ...
ဒီလိုမ်ိဳးေတြျဖစ္ၿပီး ရက္ပိုင္းအတြင္း ျပႆနာေနာက္တစ္ခုက ..ကၽြန္မတို႔ အေဆာင္ရဲ႕ အေပၚထပ္အခန္းက TV ၾကည့္ဖို႔ဆိုၿပီး အခန္းတစ္ခုထားထားေပးထားတယ္..အဲ႔ဒီမွာ လူတစ္ေယာက္ဆံုးသြားတယ္ဆိုတဲ႔ သတင္းၾကားလိုက္ရတယ္ ျမန္မာထဲက ေတာ႔မဟုတ္ဘူး..ကၽြန္မေတာ႔ ေယာင္လို႔ေတာင္အေပၚထပ္ကို မသြားေတာ့ဘူး..ခုခ်ိန္ထိေတာ႔ ဒီျပႆနာေတြက ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္ေသးပါဘူး..ဆိုင္လာႏိုင္လိမ့္ မယ္လို႔လဲ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လိုမွ ေတြးမထားမိၾကပါဘူး..
“ေဟး ညီမတို႔ သၾကၤန္အတြက္ ဘာအစီအစဥ္ရွိၾကလဲေဟ့”..သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ႔ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က ေမးလာတယ္
“ ဟင့္အင္း ဘာမွမရွိဘူး ဘာအစီအစဥ္ရွိလို႔လဲ အစ္ကို”
“ frankfurt သြားလည္မလားလို႔ အဲ႔မွာ သၾကၤန္လုပ္မွာေလ”
“ဟုတ္လား ဒါဆို လဲ အားလံုးစုၿပီးသြားၾကတာေပါ႔”
“ေအး ေကာင္းတယ္ ..ဟုတ္တယ္ ေကာင္းတယ္” ..အားလံုးသေဘာတူခဲ႔ၾကတယ္
“ ညီမေရထမင္းစားရေအာင္ ေကာင္းေကာင္းလဲ ဆင္းမလာေသးဘူးေနာ္” ေမက ေမးလာတယ္
“အင္း ဟုတ္တယ္ စားႏွင္႔မလား”
“အင္း စားႏွင့္တာေပါ့ သူဗိုင္ဆာရင္ဆင္းလာလိမ့္မယ္”
“အင္း စားႏွင့္တာေပါ့ သူဗိုင္ဆာရင္ဆင္းလာလိမ့္မယ္”
“ခဏေန လမ္းေလွ်ာက္ၾကရေအာင္ေနာ္..”
လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးျပန္လာေတာ့..“ ညီမေရ ေကာင္းတစ္ေယာက္ထမင္းလဲ လာမစားဘူးေနမေကာင္းဘူးလား မသိဘူး သြားၾကည္႔ရေအာ္ ေနာ္”
“ ဟုတ္လား ေမ သြားၾကည့္မယ္ေလ”..အဲ့ဒါနဲ႔ အေပၚထပ္ကို တက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ အခန္းတံခါးက ေစ့ရံုေစ့ထားေတာ့ ကၽြန္မတို႔တြန္းဝင္သြားလိုက္တယ္.. အိပ္ယာေပၚလွဲေနတဲ႔ ေကာင္းေကာင္းကုိေတြ႔ရတယ္..
“ ေကာင္းေကာင္း ေနမေကာင္းဘူးလား”
“အင္း”
“အင္း”
“ထမင္းလားစားေလ”
“မစားေသးဘူး”..
ကၽြန္မနဲ႔ေမ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလားခဲ့တယ္ ေကာင္းေကာင္းက ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားေျပာခ်င္ပံုမရဘူး..
“မစားေသးဘူး”..
ကၽြန္မနဲ႔ေမ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ေအာက္ကို ျပန္ဆင္းလားခဲ့တယ္ ေကာင္းေကာင္းက ဘယ္သူနဲ႔မွ စကားေျပာခ်င္ပံုမရဘူး..
ေနာက္တစ္ရက္...ေကာင္းေကာင္းရဲ႕ အခန္းေဖာ္ေရာက္လာတယ္.
“ေကာင္းေကာင္းက ညဘက္ေတြ မအိပ္ဘူးအမ ကၽြန္ေတာ္ အမတို႔သိေအာင္ေျပာျပတာ သံုး ေလးရက္ဆက္တိုက္ရွိၿပီ”
“ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“မသိဘူး အမ ကၽြန္ေတာ္ေမးေတာ့ ေနမေကာင္းဘူးေျပာတယ္ ဒါနဲ႔ကၽြန္ေတာ္လဲ ေဆးေပးလိုက္တယ္”
ေန႔လည္ဘက္ ခ်က္ျပဳတ္ေနေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ လူစံုေနၾကတယ္...အားလံုးေနာက္လိုက္ေျပာင္လိုက္နဲ႔..အဲ႔ဒီအခ်ိန္ေကာင္းေကာင္းေရာက္လာတယ္..ႏႈတ္ခမ္းမွာလဲ ေဖြးလို႔ ေဆးေတြ ဝါးစားထားတယ္ထင္တယ္..ကၽြန္မတို႔လဲ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး“ ေကာင္းေကာင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ ေနမေကာင္းဘူးလား” လို႔ ဝိုင္းေမးေတာ့..
“ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္ အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ္မွားပါတယ္”
“ဘာလဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲ”
“ကၽြန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္”..ဒါပဲ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာၿပီး အေပၚျပန္တက္သြားတယ္...
“ဟဲ့ နင္တို႔ေတြ ဘယ္လိုထင္လဲ ဒါပံုမွန္မဟုတ္ဘူးေနာ္..ေမ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ”
“ငါတို႔ သူ႔အစ္ကို စီဖုန္းဆက္ေျပာျပထားရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ေနာ္.”
“ေအး ငါလဲ အဲ့လိုပဲထင္တယ္” .ကဲ ကၽြန္မတို႔ ဖုန္းဆက္ေျပာရၿပီေပါ့ သူ႔အစ္ကို က သိပ္ေတာ့မယံုခ်င္ပါ ဒါေပမယ့္ လာခဲ႔မယ္လို႔ေျပာပါတယ္..တစ္ျခားျမိဳ႕က မို႔လို႔ပါ..
ေကာင္းေကာင္း အေၾကာင္းၾကားေတာ့ အားလံုးသတင္းေမးဖို႔ သူ႔အခန္းသြားၾကတယ္..ကၽြန္မတို႔လဲစားစရာသြားပို႔ရင္းသြားျဖစ္တယ္..
ေကာင္းေကာင္းက မစားပါ..ဘယ္လိုေကၽြးေကၽြး မစား ဘယ္သူနွင့္မွလဲ စကားမေျပာ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းကို မသိပါ..အဲ႔ဒီ အခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္က အမ တစ္ေယာက္ကဝင္လာၿပီး..
ေကာင္းေကာင္း ေနမေကာင္းဘူးဆို လို႔ေမးပါတယ္...
ဘာကို ေနမေကာင္းကမွာ လဲ..သြား ခင္ဗ်ား ထြက္သြားစမ္းပါ..
ဟဲ့ ဟဲ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ..ေကာင္းေကာင္း ေကာင္းေကာင္း.... ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔မွာ ထဆြဲရပါေလေရာ..
အဲ့ဒီ အမက သူနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပတဲ႔ တစ္ေယာက္ရယ္..
"ဟူး..ဒုကၡ ဒီပံု အတိုင္းဆို မလြယ္ဘူးေနာ္ ေမ သူ႔အစ္ကို ျမန္ျမန္ေရာက္မွ"
"ကဲ ေကာင္းေကာင္း ေရ အမတို႔ ျပန္ၿပီေနာ္..ထမင္းထားခဲ႔တယ္ ဗိုက္ဆာရင္ ထစား ဟုတ္ၿပီလား.."
ေနာက္တစ္ရက္....
ညီမေရ.. ေကာင္းေကာင္း အစ္ကို ဒီေန႔ ညရထားနဲ႔ ေရာက္မယ္တဲ႔
ဟုတ္လား ေတာ္ေသးတာေပါ့ .. ျမန္ျမန္ေရာက္မွေနာ္.
ေဒါက္ ေဒါက္ .. ဟင္ ဘယ္သူလဲ မသိဘူး တံခါးေခါက္တာ
ဟယ္ ေကာင္းေကာင္း လာထိုင္.. ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ကၽြန္မတို႔အခန္းထဲ ေရာက္လာတယ္..
"ေကာင္းေကာင္း သက္သာလား အမတို႔နဲ႔ ေစ်းဝယ္လိုက္ခဲ႔ပါလား.."
"မလိုက္ေတာ့ဘူး.."
" ေအး ေအး ဒါဆိုလဲ ေအးေဆးေနေနာ္..အျပန္မုန္႔ဝယ္ေပးခဲ႔မယ္..."
ကေလးလို ေခ်ာ့ေျပာၿပီး ထားခဲ႔ရသည္...
"အမ တို႔ေစ်းသြားမလို႔လား.."
"အင္း ဟုတ္တယ္..ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ညက အိပ္ရဲ႕လား."..သူ႔ရဲ႕အခန္းေဖာ္ကို ကၽြန္မတို႔ေမးေတာ့..
ဘယ္ကအိပ္ရမွာလဲ အမ ရယ္...တစ္ညလံုးအဲ႔ဒီ ပံုစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္လဲ ဓါးတစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္လို႔ သူအေပါ့သြားတုန္း သူ႔အိပ္ယာ မွာ သြားရွာ ၾကည့္တာ ထင္တဲ႔ အတိုင္းပဲ..ေခါင္းအံုး ေအာက္မွာ ေတြ႔တယ္ ကၽြန္ေတာ္မွာ ျမန္ျမန္ျပန္ယူၿပီး ဖြက္ထား လိုက္ရတယ္..
ဘုရား ဘုရား... ကၽြန္မတို႔ မွာ ဘုရား တၿပီး ေစ်းကို အေျပးတစ္ပိုင္းသြား ၿပီး ျပန္လာခဲ႔ရတယ္..
ေစ်းက ျပန္ေရာက္လို႔ ထုိင္ရံုရွိေသး.. ဆူဆူ ညံညံ အသံေတြ ၾကားလိုက္တယ္..ထြက္ၾကည့္ေတာ့.
"လုပ္ၾကပါဦး ..ေကာင္းေကာင္း တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်သြားၿပီ.." တစ္ေယာက္က လာေအာ္ေျပာတယ္..
ဘုရား ဘုရား ..ကၽြန္မ ရင္ထဲ အလံုးၾကီးေဆာင့္တက္သြားသလို.. ေမ့လက္ကို ဆြဲၿပီး ေအာက္ထပ္ကို အေျပးတစ္ပိုင္း ဆင္းလာခဲ့တယ္..ေမ့ မ်က္ႏွာ မွာ က ေသြးမရွိေတာ့ဘူး...
ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းကို ပက္လက္ကေလး ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာေတြ႔ လိုက္တယ္..
လူေတြ ဝိုင္းေနတယ္..
"ေကာင္းေကာင္း ေကာင္းေကာင္း "
" အစ္မ"
သတိေတာ့ မလစ္ပါ.. ကၽြန္မတို႔ ေခၚေတာ့ ျပန္ထူးတယ္..
"နင္ဘာျဖစ္လို႔ အဲ့လို လုပ္တာလဲ..ေကာင္းေကာင္း ဟင္ နင္ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္တာလဲ"
ငိုၾကီး ခ်က္မ နဲ႕ ေမ့ရဲ႕ အေမးကို ေကာင္းေကာင္း ျပန္ေျဖတာက " မသိဘူး " တ့ဲဲ..
ေမ ငိုတယ္ .. မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုး ရဲၿပီး စကားကို မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာ ကၽြန္မ မွာ ေကာင္းေကာင္းကို စိတ္ပူရင္း ေမ့ကို ေရာပူေနရတယ္..
ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြ က ေကာင္းေကာင္းကိုေပြ႔ ၿပီး အထဲ သြင္းမလို႔ လုပ္ေတာ့ ..အဲ့ဒီက တာဝန္ရွိသူေတြက တားတယ္.. မေပြ႕နဲ႔.. တဲ့ အရိုးေတြ က်ိဳးသြားႏိုင္တယ္ ဒီအတိုင္းပဲ ထား ..ခဏေန ေဆးရံုကားလာလိမ့္မယ္ ေျပာတယ္.. ၿပီးေတာ့ ေငြေရာင္ စကၠဴတစ္မ်ိဳးနဲ႔ အခ်မ္းသက္သာေအာင္ ျခံဳေပးထားတယ္..
ကၽြန္မတို႔ ေနတာက ေလးထပ္ ..ေကာင္းေကာင္းက ငါးထပ္ ..ခုသူခုန္ခ်တာ သူေနတဲ့ အထပ္ကေနေပါ့... အရင္ ကထဲ က ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္မို႔ ငါးထပ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ျမင့္တယ္...
ခဏေနေတာ့ ရဲကားေတြ.. ေဆးရံုကားေတြ ေရာက္လာတယ္..
ေမက ေကာင္းေကာင္း အစ္ကို ေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ရင္း တက္မလို လို ျဖစ္ျဖစ္သြားလို႔.. ကၽြန္မက ေဘးက ေန သတိေပးေနရတယ္.. ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္လဲ မ်က္ရည္ေတြ စီး စီးက်ေနတယ္..ငိုခ်င္တာလား ဘာလားမသိဘူး..လူက ရုတ္တရက္ ေဆာင့္တက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ကို မထိန္းႏိုင္သလိုမ်ိဳး.စိတ္လဲ ပူတယ္ ..ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္သလို..ဝမ္းလဲ နည္းသလို..
ဟုတ္တယ္ေလ...မိဘ ေဆြမ်ိဳး ေတြ မရွိတဲ့ ေနရာမွာ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္တာ..ဘယ္ေလာက္ အသဲငယ္စရာ ေကာင္းလိုက္လဲ...
ဆရာဝန္ေတြ ေကာင္းေကာင္းေဘးမွာ ဝိုင္းေနတယ္..လက္ကို အေၾကာေဆးလိုမ်ိဳး ေဆးသြင္းတယ္..ခက္တာက ေကာင္းေကာင္းက ေသြးတစ္စက္မွ မထြက္ဘူး အတြင္းေၾကျဖစ္မွာ စိုးရတယ္.. ရဲေတြလဲ ေရာက္လာတယ္...ေဟာ္လီေကာင္ပတာ တစ္စီး ေရာက္လာတယ္..
ေတာ္ေသးတယ္ ကၽြန္မတို႔ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေျမ အလြတ္ ရွိလို႔ ရပ္လို႔ ရတာ..ပစၥည္းေတြ အစံုသယ္လာတယ္..စက္ေတြကို စံုလို႔ပဲ.. အေရးေပၚ ကုသမႈလုပ္ၾကတယ္..လူနာကို လူနာစင္ေပၚတင္ၿပီး ေသခ်ာထိန္းထားတယ္ ..အထူးသျဖင့္ လည္ပင္းနဲ႔ ေခါင္းကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္.. ေနာက္ေတာ့ ေခၚသြားၾကတယ္...ကၽြန္မတို႔ လိုက္ခ်င္တာ လိုက္ခြင့္မရွိဘူးတဲ့..ေဆးရံု လိပ္စာ ေျပာခဲ့တယ္.. ေနာက္ရက္လိုက္လာ ခဲ့ပါတဲ့..
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႔လဲ သူတို႔ ဘာေျပာေျပာ တစ္လံုးမွ နားမလည္ပဲ..သူ႔အစ္ကို ေတြ ေရာက္လာမွ အဆင္ေျပမွာေလ..
ညေန ေကာင္းေကာင္း အစ္ကို ေတြ ေရာက္လာတယ္..ေနာက္ေန႔ေဆးရံု လိုက္သြားေတာ့ အေရးေပၚခန္းမို႔ ဘယ္သူမွ ေပးမဝင္ေသးဘူးတဲ့..ေနာက္တစ္ရက္ မွာ ဝင္ရတယ္.. ဒုတိယ အေရးေပၚခန္း ဆိုပါေတာ့..လူနာ ၾကည့္မယ့္ သူေတြကို နာမည္စာရင္း ေပးထားရတယ္.. နာမည္ပါတဲ့ သူမဟုတ္ရင္ ၾကည့္္ခြင့္မရွိဘူး..
ေကာင္းေကာင္းက လံုးဝ သတိမရေတာ့ဘူး.. ဘယ္လိုေခၚလဲ ကိုးမား ဝင္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္..ၿပီးေတာ့ လည္ပင္းမွာ ေဖာက္ၿပီး ပိုက္ၾကီးထိုးထားတယ္..ျမင္ရတာ မသက္သာလိုက္တာေလ..အရမ္းသနားဖို႔ ေကာင္းတယ္ တစ္ကိုယ္လံုးပိုက္ေတြ ၾကီးပဲ..ဆရာဝန္က ကၽြန္မတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စကားမ်ားမ်ား ေျပာခိုင္းတယ္.. သူၾကားႏိုင္တယ္ တဲ့.. ဒါမွ သူျမန္ျမန္ ျပန္သတိရလာမွာတဲ............................
ကၽြန္မတို႔ အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိၾကတာ...ေလ
.................................................
ေဆးရံုေပၚမွာ ၂ ပတ္ေလာက္ေနၿပီး.. ေကာင္းေကာင္း ျပန္သတိရလာတယ္..ဒါေပမယ့္.........
........
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေမာင္ေလး..ခႏၶာကိုယ္မလႈပ္ရွား ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ..
သိပ္ကို ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္တစ္ခုပါ..စကားေတာင္ ပီေအာင္မေျပာႏိုင္ရွာဘူး.. ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပး ရင္ေတာ့ ျပန္ေကာာင္းလာ ႏိုင္ပါတယ္လုိ႔ ဆရာဝန္က ေျပာတယ္....
အဲ့ဒီ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အခ်ိန္ရသေလာက္ သူ႔ကို ျပဳစု ခဲ့ၾကတယ္..သူ႔ရဲ႕ အစ္ကို ေတြက အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ မို႔ ျပန္သြားၾကတယ္..ကၽြန္မတို႔ ေတာ့ အခ်ိန္ရတိုင္း သူ႔ဆီသြားျဖစ္တယ္.. ေဆးရံုဆိုေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္း ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို႔ မရဘူးေလ.. အခ်ိန္န႔ဲသြား ၿပီး အခ်ိန္န႔ဲ ျပန္ရတယ္..ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားပစ္ခဲ့ရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး...
သံုး ေလး လေလာက္ ၾကာေတာ့ ေကာင္းေကာင္း အေျခအေန တိုးတက္လာတယ္..စကား ကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာႏို္င္လာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္လဲလႈပ္ရွားႏိုင္လာတယ္..ဝမ္းသာစရာပါ..ဒါေပမယ့္ ေျခေထာက္ေတြေတာ့ မလႈပ္ရွားႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ဝွီးခ်ဲ နဲ႔ပဲသြားရတယ္..ဘာပဲ ေျပာေျပာ ေသတြင္းက လြတ္လာတာေတာ့ ဝမ္းသာစရာပါ...
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္ .. အဲ့ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဘာမွ ေမးၾကည့္လို႔ မရဘူး..သူမသိဘူးပဲ ေျပာတယ္.. သူထိုင္ေနတာ တဲ့...ဘာျဖစ္သြား မွန္းမသိဘူးပဲ ေျပာတယ္..
စိတ္လဲ သိပ္ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး..
စိတ္မေကာင္း ဘူး.. ဝမ္းနည္းတယ္..
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မ ဒီ ျမိဳ႕ကို ေျပာင္းလာၿပီး ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ နဲ႔ အဆက္အသြယ္ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး.. သူ႔အေၾကာင္းေတာ့ ေမးမိပါတယ္.. ခုခ်ိန္ထိ ဝွီးခ်ဲ နဲ႔ပါပဲ တဲ့...........
.......................
သၾကၤန္တြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္မ သၾကၤန္ေရာက္ခါနီးတိုင္း ျပန္ေတြးမိတယ္..
အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ၾကာသြားပါၿပီ..ခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ မေန႔တစ္ေန႔ ကလိုပဲ..
စဥ္းစားမိလိုက္တိုင္းလဲ ..ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ေနေကာင္းပါေစ..
ေနာင္ဘဝေတြမွာ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး မၾကံဳပါေစနဲ႔ လို႔ ဆုေတာင္းမိရင္း.........................
အိမ္မက္ေစရာ
၀၂.၀၄.၁၂
ေကာင္းေကာင္းက မစားပါ..ဘယ္လိုေကၽြးေကၽြး မစား ဘယ္သူနွင့္မွလဲ စကားမေျပာ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ရမွန္းကို မသိပါ..အဲ႔ဒီ အခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္က အမ တစ္ေယာက္ကဝင္လာၿပီး..
ေကာင္းေကာင္း ေနမေကာင္းဘူးဆို လို႔ေမးပါတယ္...
ဘာကို ေနမေကာင္းကမွာ လဲ..သြား ခင္ဗ်ား ထြက္သြားစမ္းပါ..
ဟဲ့ ဟဲ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ..ေကာင္းေကာင္း ေကာင္းေကာင္း.... ဆိုၿပီး ကၽြန္မတို႔မွာ ထဆြဲရပါေလေရာ..
အဲ့ဒီ အမက သူနဲ႔ သိပ္အဆင္မေျပတဲ႔ တစ္ေယာက္ရယ္..
"ဟူး..ဒုကၡ ဒီပံု အတိုင္းဆို မလြယ္ဘူးေနာ္ ေမ သူ႔အစ္ကို ျမန္ျမန္ေရာက္မွ"
"ကဲ ေကာင္းေကာင္း ေရ အမတို႔ ျပန္ၿပီေနာ္..ထမင္းထားခဲ႔တယ္ ဗိုက္ဆာရင္ ထစား ဟုတ္ၿပီလား.."
ေနာက္တစ္ရက္....
ညီမေရ.. ေကာင္းေကာင္း အစ္ကို ဒီေန႔ ညရထားနဲ႔ ေရာက္မယ္တဲ႔
ဟုတ္လား ေတာ္ေသးတာေပါ့ .. ျမန္ျမန္ေရာက္မွေနာ္.
ေဒါက္ ေဒါက္ .. ဟင္ ဘယ္သူလဲ မသိဘူး တံခါးေခါက္တာ
ဟယ္ ေကာင္းေကာင္း လာထိုင္.. ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္မသိ ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ကၽြန္မတို႔အခန္းထဲ ေရာက္လာတယ္..
"ေကာင္းေကာင္း သက္သာလား အမတို႔နဲ႔ ေစ်းဝယ္လိုက္ခဲ႔ပါလား.."
"မလိုက္ေတာ့ဘူး.."
" ေအး ေအး ဒါဆိုလဲ ေအးေဆးေနေနာ္..အျပန္မုန္႔ဝယ္ေပးခဲ႔မယ္..."
ကေလးလို ေခ်ာ့ေျပာၿပီး ထားခဲ႔ရသည္...
"အမ တို႔ေစ်းသြားမလို႔လား.."
"အင္း ဟုတ္တယ္..ဘယ္လိုလဲ ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ညက အိပ္ရဲ႕လား."..သူ႔ရဲ႕အခန္းေဖာ္ကို ကၽြန္မတို႔ေမးေတာ့..
ဘယ္ကအိပ္ရမွာလဲ အမ ရယ္...တစ္ညလံုးအဲ႔ဒီ ပံုစံအတိုင္း ကၽြန္ေတာ္လဲ ဓါးတစ္ေခ်ာင္း ေပ်ာက္လို႔ သူအေပါ့သြားတုန္း သူ႔အိပ္ယာ မွာ သြားရွာ ၾကည့္တာ ထင္တဲ႔ အတိုင္းပဲ..ေခါင္းအံုး ေအာက္မွာ ေတြ႔တယ္ ကၽြန္ေတာ္မွာ ျမန္ျမန္ျပန္ယူၿပီး ဖြက္ထား လိုက္ရတယ္..
ဘုရား ဘုရား... ကၽြန္မတို႔ မွာ ဘုရား တၿပီး ေစ်းကို အေျပးတစ္ပိုင္းသြား ၿပီး ျပန္လာခဲ႔ရတယ္..
ေစ်းက ျပန္ေရာက္လို႔ ထုိင္ရံုရွိေသး.. ဆူဆူ ညံညံ အသံေတြ ၾကားလိုက္တယ္..ထြက္ၾကည့္ေတာ့.
"လုပ္ၾကပါဦး ..ေကာင္းေကာင္း တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်သြားၿပီ.." တစ္ေယာက္က လာေအာ္ေျပာတယ္..
ဘုရား ဘုရား ..ကၽြန္မ ရင္ထဲ အလံုးၾကီးေဆာင့္တက္သြားသလို.. ေမ့လက္ကို ဆြဲၿပီး ေအာက္ထပ္ကို အေျပးတစ္ပိုင္း ဆင္းလာခဲ့တယ္..ေမ့ မ်က္ႏွာ မွာ က ေသြးမရွိေတာ့ဘူး...
ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းကို ပက္လက္ကေလး ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာေတြ႔ လိုက္တယ္..
လူေတြ ဝိုင္းေနတယ္..
"ေကာင္းေကာင္း ေကာင္းေကာင္း "
" အစ္မ"
သတိေတာ့ မလစ္ပါ.. ကၽြန္မတို႔ ေခၚေတာ့ ျပန္ထူးတယ္..
"နင္ဘာျဖစ္လို႔ အဲ့လို လုပ္တာလဲ..ေကာင္းေကာင္း ဟင္ နင္ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္တာလဲ"
ငိုၾကီး ခ်က္မ နဲ႕ ေမ့ရဲ႕ အေမးကို ေကာင္းေကာင္း ျပန္ေျဖတာက " မသိဘူး " တ့ဲဲ..
ေမ ငိုတယ္ .. မ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုး ရဲၿပီး စကားကို မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာ ကၽြန္မ မွာ ေကာင္းေကာင္းကို စိတ္ပူရင္း ေမ့ကို ေရာပူေနရတယ္..
ျမန္မာသူငယ္ခ်င္းေတြ က ေကာင္းေကာင္းကိုေပြ႔ ၿပီး အထဲ သြင္းမလို႔ လုပ္ေတာ့ ..အဲ့ဒီက တာဝန္ရွိသူေတြက တားတယ္.. မေပြ႕နဲ႔.. တဲ့ အရိုးေတြ က်ိဳးသြားႏိုင္တယ္ ဒီအတိုင္းပဲ ထား ..ခဏေန ေဆးရံုကားလာလိမ့္မယ္ ေျပာတယ္.. ၿပီးေတာ့ ေငြေရာင္ စကၠဴတစ္မ်ိဳးနဲ႔ အခ်မ္းသက္သာေအာင္ ျခံဳေပးထားတယ္..
ကၽြန္မတို႔ ေနတာက ေလးထပ္ ..ေကာင္းေကာင္းက ငါးထပ္ ..ခုသူခုန္ခ်တာ သူေနတဲ့ အထပ္ကေနေပါ့... အရင္ ကထဲ က ေဆာက္ထားတဲ့ တိုက္မို႔ ငါးထပ္ေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ျမင့္တယ္...
ခဏေနေတာ့ ရဲကားေတြ.. ေဆးရံုကားေတြ ေရာက္လာတယ္..
ေမက ေကာင္းေကာင္း အစ္ကို ေတြဆီကို ဖုန္းဆက္ရင္း တက္မလို လို ျဖစ္ျဖစ္သြားလို႔.. ကၽြန္မက ေဘးက ေန သတိေပးေနရတယ္.. ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္လဲ မ်က္ရည္ေတြ စီး စီးက်ေနတယ္..ငိုခ်င္တာလား ဘာလားမသိဘူး..လူက ရုတ္တရက္ ေဆာင့္တက္လာတဲ့ ခံစားခ်က္ကို မထိန္းႏိုင္သလိုမ်ိဳး.စိတ္လဲ ပူတယ္ ..ေၾကာက္လဲ ေၾကာက္သလို..ဝမ္းလဲ နည္းသလို..
ဟုတ္တယ္ေလ...မိဘ ေဆြမ်ိဳး ေတြ မရွိတဲ့ ေနရာမွာ ဒါမ်ိဳး ျဖစ္တာ..ဘယ္ေလာက္ အသဲငယ္စရာ ေကာင္းလိုက္လဲ...
ဆရာဝန္ေတြ ေကာင္းေကာင္းေဘးမွာ ဝိုင္းေနတယ္..လက္ကို အေၾကာေဆးလိုမ်ိဳး ေဆးသြင္းတယ္..ခက္တာက ေကာင္းေကာင္းက ေသြးတစ္စက္မွ မထြက္ဘူး အတြင္းေၾကျဖစ္မွာ စိုးရတယ္.. ရဲေတြလဲ ေရာက္လာတယ္...ေဟာ္လီေကာင္ပတာ တစ္စီး ေရာက္လာတယ္..
ေတာ္ေသးတယ္ ကၽြန္မတို႔ အေဆာင္ေရွ႕မွာ ေျမ အလြတ္ ရွိလို႔ ရပ္လို႔ ရတာ..ပစၥည္းေတြ အစံုသယ္လာတယ္..စက္ေတြကို စံုလို႔ပဲ.. အေရးေပၚ ကုသမႈလုပ္ၾကတယ္..လူနာကို လူနာစင္ေပၚတင္ၿပီး ေသခ်ာထိန္းထားတယ္ ..အထူးသျဖင့္ လည္ပင္းနဲ႔ ေခါင္းကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္.. ေနာက္ေတာ့ ေခၚသြားၾကတယ္...ကၽြန္မတို႔ လိုက္ခ်င္တာ လိုက္ခြင့္မရွိဘူးတဲ့..ေဆးရံု လိပ္စာ ေျပာခဲ့တယ္.. ေနာက္ရက္လိုက္လာ ခဲ့ပါတဲ့..
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္.. ကၽြန္မတို႔လဲ သူတို႔ ဘာေျပာေျပာ တစ္လံုးမွ နားမလည္ပဲ..သူ႔အစ္ကို ေတြ ေရာက္လာမွ အဆင္ေျပမွာေလ..
ညေန ေကာင္းေကာင္း အစ္ကို ေတြ ေရာက္လာတယ္..ေနာက္ေန႔ေဆးရံု လိုက္သြားေတာ့ အေရးေပၚခန္းမို႔ ဘယ္သူမွ ေပးမဝင္ေသးဘူးတဲ့..ေနာက္တစ္ရက္ မွာ ဝင္ရတယ္.. ဒုတိယ အေရးေပၚခန္း ဆိုပါေတာ့..လူနာ ၾကည့္မယ့္ သူေတြကို နာမည္စာရင္း ေပးထားရတယ္.. နာမည္ပါတဲ့ သူမဟုတ္ရင္ ၾကည့္္ခြင့္မရွိဘူး..
ေကာင္းေကာင္းက လံုးဝ သတိမရေတာ့ဘူး.. ဘယ္လိုေခၚလဲ ကိုးမား ဝင္တယ္လို႔ ေျပာရမယ္ထင္တယ္..ၿပီးေတာ့ လည္ပင္းမွာ ေဖာက္ၿပီး ပိုက္ၾကီးထိုးထားတယ္..ျမင္ရတာ မသက္သာလိုက္တာေလ..အရမ္းသနားဖို႔ ေကာင္းတယ္ တစ္ကိုယ္လံုးပိုက္ေတြ ၾကီးပဲ..ဆရာဝန္က ကၽြန္မတို႔ကို ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စကားမ်ားမ်ား ေျပာခိုင္းတယ္.. သူၾကားႏိုင္တယ္ တဲ့.. ဒါမွ သူျမန္ျမန္ ျပန္သတိရလာမွာတဲ............................
ကၽြန္မတို႔ အရမ္းကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိၾကတာ...ေလ
.................................................
ေဆးရံုေပၚမွာ ၂ ပတ္ေလာက္ေနၿပီး.. ေကာင္းေကာင္း ျပန္သတိရလာတယ္..ဒါေပမယ့္.........
........
ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေမာင္ေလး..ခႏၶာကိုယ္မလႈပ္ရွား ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ..
သိပ္ကို ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္တစ္ခုပါ..စကားေတာင္ ပီေအာင္မေျပာႏိုင္ရွာဘူး.. ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေပး ရင္ေတာ့ ျပန္ေကာာင္းလာ ႏိုင္ပါတယ္လုိ႔ ဆရာဝန္က ေျပာတယ္....
အဲ့ဒီ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အခ်ိန္ရသေလာက္ သူ႔ကို ျပဳစု ခဲ့ၾကတယ္..သူ႔ရဲ႕ အစ္ကို ေတြက အလုပ္တစ္ဖက္နဲ႔ မို႔ ျပန္သြားၾကတယ္..ကၽြန္မတို႔ ေတာ့ အခ်ိန္ရတိုင္း သူ႔ဆီသြားျဖစ္တယ္.. ေဆးရံုဆိုေတာ့ သိတဲ့ အတိုင္း ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို႔ မရဘူးေလ.. အခ်ိန္န႔ဲသြား ၿပီး အခ်ိန္န႔ဲ ျပန္ရတယ္..ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္ သူ႔ကို တစ္ေယာက္ထဲ ထားပစ္ခဲ့ရတာ စိတ္မေကာင္းဘူး...
သံုး ေလး လေလာက္ ၾကာေတာ့ ေကာင္းေကာင္း အေျခအေန တိုးတက္လာတယ္..စကား ကို ေကာင္းေကာင္း ေျပာႏို္င္လာၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္လဲလႈပ္ရွားႏိုင္လာတယ္..ဝမ္းသာစရာပါ..ဒါေပမယ့္ ေျခေထာက္ေတြေတာ့ မလႈပ္ရွားႏိုင္ေတာ့ဘူး.. ဝွီးခ်ဲ နဲ႔ပဲသြားရတယ္..ဘာပဲ ေျပာေျပာ ေသတြင္းက လြတ္လာတာေတာ့ ဝမ္းသာစရာပါ...
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္ .. အဲ့ဒီ အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဘာမွ ေမးၾကည့္လို႔ မရဘူး..သူမသိဘူးပဲ ေျပာတယ္.. သူထိုင္ေနတာ တဲ့...ဘာျဖစ္သြား မွန္းမသိဘူးပဲ ေျပာတယ္..
စိတ္လဲ သိပ္ ပံုမွန္မဟုတ္ေတာ့ဘူး..
စိတ္မေကာင္း ဘူး.. ဝမ္းနည္းတယ္..
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မ ဒီ ျမိဳ႕ကို ေျပာင္းလာၿပီး ေနာက္ပိုင္း သူတို႔ နဲ႔ အဆက္အသြယ္ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး.. သူ႔အေၾကာင္းေတာ့ ေမးမိပါတယ္.. ခုခ်ိန္ထိ ဝွီးခ်ဲ နဲ႔ပါပဲ တဲ့...........
.......................
သၾကၤန္တြင္းမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးကို ကၽြန္မ သၾကၤန္ေရာက္ခါနီးတိုင္း ျပန္ေတြးမိတယ္..
အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ၾကာသြားပါၿပီ..ခံစားခ်က္ေတြကေတာ့ မေန႔တစ္ေန႔ ကလိုပဲ..
စဥ္းစားမိလိုက္တိုင္းလဲ ..ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ေနေကာင္းပါေစ..
ေနာင္ဘဝေတြမွာ ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး မၾကံဳပါေစနဲ႔ လို႔ ဆုေတာင္းမိရင္း.........................
အိမ္မက္ေစရာ
၀၂.၀၄.၁၂
7 comments:
အိမ္မက္ေရ လုပ္တဲ႕အေၾကာင္းေလး ဖတ္သြားပါတယ္.....ဘာေၾကာင္႕မွန္းမသိေပမဲ႕...ျဖစ္ႏိုင္တာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတာ႕ရွိတာေပါ႕ေနာ္......ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ ျဖစ္ျပီးမွေတာ႕ ....၀ဋ္လို႕ဘဲေျပာရမလားမသိဘူးေနာ္....ကံဆိုတာကလည္း အဆန္းသား.....ေကာင္းေကာင္းတစ္ေယာက္ ျမန္ျမန္ သက္သာလာပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳပါတယ္......
ဖတ္ရင္းနဲ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္လိုက္လာတယ္...လူဆိုတာကလည္း ခက္သားကလား...ဘ၀ဘ၀ေတြက ဘာေတြ အထံုပါခဲ့တယ္၊ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို ကိုယ္မွ မသိႏိုင္ဘဲကိုး...ကိုယ့္ေရွ႕မွာ အႏွီလိုျဖစ္သြားတာ ႀကံဳရင္အေတာ္ စိတ္ထိခိုက္မွာပါပဲေလ...ကိုင္း ဒီႏွစ္သႀကၤန္ေတာ့ အစစအရာရာ အဆင္ေျပပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါသဗ်ား...
စကားမစပ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြန္မန္႔ေပးရတာ အဆင္ေခ်ေနပါကလား း)
လန္႕စရာပါလား? ဖတ္ရင္း ၾကက္သီးထတယ္။
ပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္ အိပ္မက္ေရ.
ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ.
စာေရးေကာင္းသူရဲ့ ပိုစ္ေလးဖတ္ရလို႔ေက်းဇူးပါ
အမေလး...လန္႔တာ...ဖတ္ရင္းနဲ႔ၾကက္သီးထတယ္...
အေပၚက ထာ၀ရအိပ္စက္ခြင့္ကဗ်ာေလးကိုုဖတ္ျပီး သိပ္သေဘာက်လိုု ့ေအာက္ကပိုု ့စ္ေတြဆက္ဖတ္လိုုက္တာ ေကာင္းေကာင္းအေၾကာင္းဖတ္လိုုက္ရေတာ့ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။
လူဆိုုတာေလ..အျဖစ္ဆုုိးေတြျမင္ဘူးထားမိရင္မ်က္လံုုးထဲစိတ္ထဲကေတာ္ေတာ္နဲ ့မထြက္ဘူး။
သတၱ၀ါတစ္ခုု ကံတစ္ခုုလိုု ့သာသေဘာထားျပီး ကိုုယ္တတ္ႏိုုင္တာလုုပ္ေပးဘိုု ့သာရွိတယ္လိုု ့ႏွစ္သိမ့္ပါရေစေနာ္။
ဒီႏွစ္သၾကၤန္ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလိုု ့...
အိုုင္အိုုရာ
Post a Comment