ဓါးနဲ႔ မႊန္းထားတဲ့ ကဗ်ာ~~~~~~~

ကမၻာရဲ႕ ဟိုဘက္တျခမ္းမွာ ေနပူေနၿပီး
ဒီဘက္တျခမ္းမွာေတာ့ လသာေနေလရဲ႕..
တစ္ခုထဲသာ ရွိတဲ့ ကမၻာၾကီးထဲမွာေတာင္ မေရတြက္ႏိုင္တဲ့ မတူညီျခင္းေတြ မ်ားျပားလြန္းေနတယ္။

ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး..။
မဆိုင္တဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ အတူေနေန ၾကတဲ့ ကမၻာေျမေလ..။
ေျပာစရာေတြကလဲ မကုန္ႏိုင္ဘူး..။

သတင္း တစ္မ်ိဳး..
အတင္း တစ္မ်ိဳး..
ရိုးကို မရိုးတာမ်ား...။




ဟိုဟို ေတြ ဒီဒီေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္လည္း မထူးပါဘူး..
အကုန္လံုးက အတၱကို အပိုင္လိုခ်င္ သူေတြခ်ည္းပါပဲ..။

သူတပါး ရဲ႕ အားနည္းခ်က္လဲ ထည့္မတြက္တက္ဘူး..
ပါးစပ္ ထြက္သမွ် ေျပာပစ္ဖို႔ ဝန္မေလးက်တာမ်ား..။

ကိုယ္တိုင္လဲ တခါတေလေတာ့ လူမဆန္ခ်င္လာတယ္...။
သူတပါး ပုတ္ခတ္တာမ်ားလာေတာ့
ကိုယ္ကလဲ ရက္စက္ခ်င္လာတယ္..။

ျပန္လည္ မတုန္႔ျပန္ေၾကးဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုနဲ႔..
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို ဓါးနဲ႔ မႊန္းမႊန္းခ်ေနတာ
မနာဘူး မထင္ပါနဲ႕..
သိပ္ကို နာက်င္လြန္းပါတယ္..။

ေအာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာမ်ား ရွိမယ္ဆိုရင္ေလ
ဒီကမၻာေျမက ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား
ပိုတင့္တယ္လိုက္မလဲ..။

မသိသူေတြကို သိေအာင္လဲ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ဘူး
ကိုယ္ခံစားရသမွ် စာအျဖစ္သာ စီခ်မယ္...။
ႏွလံုးသားရွိရင္ေတာ့ ဒီမယ္..ခံစားတက္ၾကမယ္ထင္တယ္..။

အခ်စ္ အခ်စ္ရယ္လဲ မေအာ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။
ေမတၱာတရားသာ ရွာေဖြခ်င္လာတယ္..။

ပင္ပန္းတယ္လဲ မဆိုသာပါဘူး..
လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာမွေတာ့
လူ႔တာဝန္ေတာ့ ေက်ရမွာေပါ့ေလ..။

တစ္ရက္ၿပီးေတာ့ တစ္ရက္သြားရင္း..
ဟိုဘက္နား နဲနဲ ျခင္းေရြ႕သြားမယ္ ဆိုရင္ပဲ
အင္း မဆိုးပါဘူး..
ခရီးေတာ့ နဲနဲ ေပါက္ႏိုင္ပါတယ္..ေလ။

အိမ္မက္ေစရာ
၂၆.၀၄.၁၃