Pages

Saturday, August 3, 2013

အဖိုးတန္သူမ်ား ၾကား အေနခက္လွ

အုပ္စုဖြဲ႔ ေနထိုင္တက္သူမ်ား သည္ တစ္ဦး တစ္ေယာက္တည္း ေနရမွာ ကို ေၾကာက္ရြံ႕သူမ်ားေလေလာ...။
တစ္စံု တစ္ရာ ၾကံဳတိုင္း၊ အေရးကိစၥရွိေလတိုင္း အုပ္စုဖြဲ႕ကာ ကိုယ့္အုပ္စုမွ ကိုယ့္အုပ္စု ျဖစ္ေနတက္ၾကေသာ အသိုင္းအဝို္င္းမ်ား ျမင္ရဖန္မ်ား လာေသာ အခါ ကိုယ္တုိင္ကပဲ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္း အျပင္ဘက္ေရာက္ေနသူလား ဟု ထင္ေရာင္ ထင္မွား ျဖစ္လာ ကာ ခ်က္ျခင္းၾကီးပဲ ေျပာင္းလဲ ပစ္လိုက္ ရေတာ့မလို..။

အမွား အမွန္ မခြဲျခားခင္၊ အဆိုးဝါးဆံုး ၾကံဳတိုင္း လူဦးေရမ်ား သူမ်ား အႏိုင္ရတက္ပါသလား..။
အမွန္တရားဟာ မ်ားျပားလွတဲ့ လူဦးေရၾကားထဲမွာ အေရာင္လြင့္ျပယ္တက္ေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္ေလလား..။

သူတပါး၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာတရားကို အေၾကာင္းမဲ့ေစာ္ကားတက္သူမ်ား အတြက္ ဤေျမျပင္မွာ ေနစရာ အပိုရွိေနသလား..။ မျမင္ဖူး မသိဖူး ပါပဲႏွင့္လဲ သူတပါးအေၾကာင္း ေဝဖန္ ကဲ့ရဲ႕ တက္ၾကသတဲ့လား..။
အံၾသစရာ ကိုယ္ ေနရာမွား ေရာက္လာခဲ့ေလသလား...။ ေနာက္ထပ္ တျခား ကမၻာမ်ား ရွိေနေလဦးမလား..။

သိဖူး ရင္းႏွီး ၿပီး သကာလ လဲ ကိုယ့္အရည္အေသြးကို သူတပါးေရွ႕ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို ခ်င္တဲ့ အခါ တပါးသူအေၾကာင္း ထည့္သြင္း ႏွိမ့္ခ် ေျပာဆိုဖို႔ လိုအပ္ပါသလား..။ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူရည္မြန္၊ လူေကာင္း ၊ ကူညီတက္သူ ၊ သေဘာထား ၾကီးသူရယ္လို႔ ကိုယ္ရည္ေသြးဖို႔ က်န္သူေတြက ေအာက္တန္းစား ျဖစ္ေပးရမတဲ့လား..။

ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အေနလွသူ ၊ ရိုးသားသူ မ်ား အဆိပ္ျပင္းတက္သလို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္တက္သူမ်ား ယုတ္မာ တက္ၾကျပန္..။ ထိုသူမ်ားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ဆက္ဆံတက္ဖို႔ တမင္တကာ မၾကိဳးစားခ်င္ပါလဲ ဘာတဲ့ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္း ဆိုပဲ..။ နားခါး လြန္းလွပါ၏..။ 

အတိတ္မွာ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့ ျဖစ္ခဲ့ ေပါ့ေလ ေနာ္..ဟု စကားလံုး လွလွ သံုးကာ အားေပးသေရာင္ ေရႏွစ္ရာ ဝါးကူထိုးတက္သူမ်ား မွန္တစ္ခ်ပ္သာ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ခ်င္သည္..။ ကိုယ့္မ်က္ႏွာ ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ေစခ်င္လြန္းလို႔...။ ကူညီတယ္ဆို တာ ရင္ထဲက ပါမွပဲ လုပ္ပါကြယ္..။

အားလံုးနဲ႔ သဟဇတ ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါလဲ အခ်ည္းအႏွီးပါပဲ...။  ေနာက္ကြယ္က ၾကိဳးကို္င္သူမ်ား ေၾကာက္ရြံ႕ စရာ..။ နီးရာဓါးေၾကာက္ရမလား အေဝးက ဓါးပဲ လန္႔ရမလား...။ သူတပါး ကိုယ္က်င့္တရား ေျခသုတ္ခံု လုပ္ခ်င္သူမ်ား...၊ ေလွကားထစ္အျဖစ္ အသံုးျပဳခ်င္သူမ်ား..၊ အျပင္းေျပ ကေလးအိပ္ေအာင္ ပံုအျဖစ္ေျပာ ျပခ်င္သူမ်ား..ထို ထို အဖိုးတန္ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ လြန္းသူမ်ား ၾကား တကယ့္ကို အေနခက္လွစြာ... ေနစရာ ရွာမေတြ႔ႏိုင္ျခင္း အေၾကာင္းက....အဆိုးရြား ဆံုး ဟု ထင္မွတ္စရာ..ကိုယ့္အျဖစ္က..အရင္း စစ္ေတာ့..။

သူတို႔လိုမွ အဖိုး မတန္သကိုး..။။

အိမ္မက္ေစရာ
၀၄.၀၈.၁၃

Friday, June 14, 2013

Angel's Message



သူမကို
နတ္သမီးဆိုတာ
မသိေစခ်င္ေပမယ့္
အရာရာကို ျဖည္းဆည့္ေပးခ်င္ေနတာ

သူမက
တန္ခိုးအစြမ္း နဲ႔
မခမ္းနား မစံုလင္လဲ
သူလုိသမွ်ေလာက္ေတာ့
ဖန္ဆင္းေပးခ်င္တာ

သူမ
တတ္ႏိုင္သမွ်
အရာထဲက
ပိုင္ဆိုင္သမွ်ကို
သူ႔ အတြက္လို သတ္မွတ္ၿပီးေနာက္

သူမ
တကယ့္ကို
နတ္သမီးတစ္ပါး
ျဖစ္လာခဲ့တာပါ.............။

အိမ္မက္ေစရာ
၁၄.၁၆.၁၃
photo credit. google

Saturday, June 8, 2013

Rüsselsheim ရဲ႕ နိဗၺာန္( သို႔) အထီးက်န္ မင္းသမီးေလးရဲ႕ ရဲတိုက္ ° ° ° ° ° °


ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ေပါ့.. အလြန္လွပတဲ့ ဥယ်ာဥ္ၾကီး တစ္ခုထဲမွ  ရဲတိုက္ၾကီး တစ္ခု တည္ေဆာက္ထားၿပီး အဲ့ဒီ ရဲတိုက္ထဲ မွာေတာ့ အရမ္းကို ေခ်ာေမာ လွပတဲ့ မင္းသမီးေလးတစ္ဦး ေနထိုင္ခဲ့ဖူး သတဲ့ကြယ္...။

မင္းသမီးေလးက နန္းေတာ္ထဲမွာ မေနပဲ ဘာလို႔ ရဲတုိက္ၾကီး ထဲမွာ ေနရတာလဲ..?
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ေနခဲ့ၿပီး သူ ဘာျဖစ္လို႔ ေသဆံုးသြားတာလဲ..?
ဘယ္လို အေၾကာင္းနဲ႔ ထိုရဲတိုက္ၾကီးကေရာ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ ပ်က္စီးသြားခဲ့တာလဲ...?

ေမးခြန္းေတြ အမ်ားၾကီးက ေခါင္းထဲမွာ အျပည့္ပါ.. သိခ်င္စိတ္ ျပင္းထန္ေနေပမယ့္ သူ႔အေၾကာင္း ေလ့လာဖို႔ အခ်ိန္ မေလာက္ငွခဲ့ျပန္ဘူး..။
သိခ်င္ရင္ ျပတိုက္မွာ သြားဖတ္မွ ရမယ္.. ဒီမွာေတာ့ ဘာမွ ေရးမထားဘူး ဆိုတဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ စကားေၾကာင့္ စိတ္ေလ်ာ့လိုက္ရတယ္။

မေက်မနပ္ျဖစ္မိေပမယ့္လဲ ဒီရဲတိုက္ကို ျမင္ရခဲ့တယ္ ဆိုတာနဲ႔ ပဲ ေျဖသိမ့္လိုက္ေတာ့တယ္..။

ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ပန္းျခံတစ္ခု အျဖစ္ လူေတြ အပန္းေျဖ သြားလာ ေနၾကပါတယ္..။
သိပ္ၾကီးမၾကီးေပမယ့္ သိပ္လဲ မေသးတဲ့ ပန္းျခံေလး တစ္ခုပါ..။
အရင္ကေတာ့ မင္းသမီးေလး ေနခဲ့တဲ့ ဥယ်ာဥ္ေလးေပါ့ေနာ္..။

Rüsselsheim  ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ေလးက Frankfurt  ကေန အနည္းငယ္ေက်ာ္သြားရတဲ့ ျမိဳ႕ေလးတစ္ခုပါ။
Frankfurt air port  ကေန သံုးမွတ္တိုင္ေလာက္ ရထားစီးၿပီး သြားရင္ေရာက္ပါတယ္..။
အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း( ထိုင္းမေလး ) နဲ႔ သူ႔မိသားစု ေနတဲ့ ထိုျမိဳ႕ေလးကို မေရာက္တာ ၾကာတာနဲ႔ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ညေနပိုင္းမွာ ကန္ေဘာင္ဘက္လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္းက တဆင့္ ထိုဥယ်ာဥ္ေလးကို ေရာက္ရွိခဲ့တာပါ။ အရင္က တစ္ခါမွ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပဲ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ေရာက္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဲ့ဒီ ဥယ်ာဥ္က ရဲတိုက္ၾကီး တည္ရွိေနရာ Rüsselsheim Verna ဥယ်ာဥ္ပါတဲ့..။

 °*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*
ဥယ်ာဥ္ထဲက ရဲတိုက္ရဲ႕ ေဘးဘက္ျခမ္း

 ေဘးနားက ကန္အေသးေလး

ျမိဳ႕ရဲ႕ ပံုကို ပန္းခ်ီဆြဲထားတာပါ ႏွစ္ေတြ ၾကာလို႔ ဘာမွ မထင္ရွားေတာ့ပါဘူး..

 ဒါက Verna ရဲတိုက္.. ညေနပိုင္းေရာက္သြားတာမို႔ ပိုလို႔ ေတာင္ အထီးက်န္ဆန္ေနတယ္..

 ဒါက Verna ရဲတိုက္..( ဒီတစ္ပံုက အင္တာနက္ က ယူထားတာပါ ေသခ်ာၾကည့္လို႔ရေအာင္)

အေဆာင္ ကူးတဲ့ တံတား..


 ညာဘက္က တံခါးဝ ..တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ ပ်က္ေနၿပီ

 

အေပၚဆံုးက တစ္ခုထဲေသာ ျပတင္း



ဒါက ဥယ်ာဥ္ အလည္နားက ေနနာရီ သြားတဲ့အခ်ိန္က ညေနဆိုေတာ့ ဘာမွမျမင္ရေတာ့ဘူး..
( နာရီတခါ ၾကည့္ဖို႔ အေဝးၾကီး လာရမွာ းp )
 °*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*°*


အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတာက ေလွ်ာ့မသြားလို႔..အင္တာနက္ထဲေမႊေႏွာက္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ Verna Park အေၾကာင္း ေတြ႔လိုက္ရတယ္..။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီဥယ်ာဥ္ေလး ထဲ ဘယ္မင္းသမီးေလး မေနခဲ့ပါဘူး..ေနခဲ့ သေယာင္ေယာင္ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး တည္ေဆာက္ထားခဲ့တဲ့ ပန္းျခံတစ္ခု သက္သက္ပါပဲ..။

ပိုင္ရွင္ကေတာ့ Verna Family ပါ..။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီဥယ်ာဥ္ကို Verna Park လို႔ အမည္တြင္ေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္.။ ၁၈၅၀-၁၈၆၅ ခုႏွစ္အထိ တည္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ေတာ့ ၁၉၁၁ မွာ Rüsselheim ျမိဳ႕ကို ျပန္လည္ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး ၁၉၁၂ မွာေတာ့ လူထု ပန္းျခံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲ အသံုးျပဳခဲ့ပါတယ္..။ အဲ့ဒီပန္းျခံ ရဲ႕ ေက်ာ္ၾကားရျခင္း အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၄၀ ေက်ာ္ကို မူရင္း တည္ေဆာင္ထားတဲ့ ပံုစံအတိုင္း ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ခဲ့ ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္.။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီလို ပါးစပ္ရာဇင္ဝင္ ပံုျပင္ေတြ ရွိေနခဲ့ ၿပီး ထင္ေရာင္ ထင္မွား ျဖစ္စဖြယ္ စိတ္ကူးယဥ္ ပန္းျခံေလး တစ္ခု ျဖစ္ေနခဲ့ပါတယ္..။ သူ႔ကို တနည္းအားျဖင့္ Rüsselsheim ရဲ႕ နိဗၺာန္ လို႔လဲ ေခၚၾကပါေသးတယ္..။
( ပံုေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးက်န္ပါေသးတယ္ အဓိက က  ရဲတိုက္ကိုေျပာခ်င္တာ ဆိုေတာ့ သူနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ပံုေတြပဲ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္..ဗဟုသုတေပါ့ )

အိမ္မက္ေစရာ
၀၈.၀၆.၁၃

Friday, April 26, 2013

ဓါးနဲ႔ မႊန္းထားတဲ့ ကဗ်ာ~~~~~~~


ကမၻာရဲ႕ ဟိုဘက္တျခမ္းမွာ ေနပူေနၿပီး
ဒီဘက္တျခမ္းမွာေတာ့ လသာေနေလရဲ႕..
တစ္ခုထဲသာ ရွိတဲ့ ကမၻာၾကီးထဲမွာေတာင္ မေရတြက္ႏိုင္တဲ့ မတူညီျခင္းေတြ မ်ားျပားလြန္းေနတယ္။

ဘာမွ မဆိုင္ပါဘူး..။
မဆိုင္တဲ့သူေတြခ်ည္းပဲ အတူေနေန ၾကတဲ့ ကမၻာေျမေလ..။
ေျပာစရာေတြကလဲ မကုန္ႏိုင္ဘူး..။

သတင္း တစ္မ်ိဳး..
အတင္း တစ္မ်ိဳး..
ရိုးကို မရိုးတာမ်ား...။




ဟိုဟို ေတြ ဒီဒီေတြ ေလွ်ာက္ေအာ္လည္း မထူးပါဘူး..
အကုန္လံုးက အတၱကို အပိုင္လိုခ်င္ သူေတြခ်ည္းပါပဲ..။

သူတပါး ရဲ႕ အားနည္းခ်က္လဲ ထည့္မတြက္တက္ဘူး..
ပါးစပ္ ထြက္သမွ် ေျပာပစ္ဖို႔ ဝန္မေလးက်တာမ်ား..။

ကိုယ္တိုင္လဲ တခါတေလေတာ့ လူမဆန္ခ်င္လာတယ္...။
သူတပါး ပုတ္ခတ္တာမ်ားလာေတာ့
ကိုယ္ကလဲ ရက္စက္ခ်င္လာတယ္..။

ျပန္လည္ မတုန္႔ျပန္ေၾကးဆိုတဲ့ အသိတစ္ခုနဲ႔..
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ကို ဓါးနဲ႔ မႊန္းမႊန္းခ်ေနတာ
မနာဘူး မထင္ပါနဲ႕..
သိပ္ကို နာက်င္လြန္းပါတယ္..။

ေအာ္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားဆိုတာမ်ား ရွိမယ္ဆိုရင္ေလ
ဒီကမၻာေျမက ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား
ပိုတင့္တယ္လိုက္မလဲ..။

မသိသူေတြကို သိေအာင္လဲ မေျပာျပခ်င္ေတာ့ဘူး
ကိုယ္ခံစားရသမွ် စာအျဖစ္သာ စီခ်မယ္...။
ႏွလံုးသားရွိရင္ေတာ့ ဒီမယ္..ခံစားတက္ၾကမယ္ထင္တယ္..။

အခ်စ္ အခ်စ္ရယ္လဲ မေအာ္ခ်င္ေတာ့ဘူး..။
ေမတၱာတရားသာ ရွာေဖြခ်င္လာတယ္..။

ပင္ပန္းတယ္လဲ မဆိုသာပါဘူး..
လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာမွေတာ့
လူ႔တာဝန္ေတာ့ ေက်ရမွာေပါ့ေလ..။

တစ္ရက္ၿပီးေတာ့ တစ္ရက္သြားရင္း..
ဟိုဘက္နား နဲနဲ ျခင္းေရြ႕သြားမယ္ ဆိုရင္ပဲ
အင္း မဆိုးပါဘူး..
ခရီးေတာ့ နဲနဲ ေပါက္ႏိုင္ပါတယ္..ေလ။

အိမ္မက္ေစရာ
၂၆.၀၄.၁၃

Wednesday, April 24, 2013

Nail Art With Fruits..... ^^ _ ^^

Hi hi..;p !!!!!!

ဘယ္လိုလဲ အိမ္မက္ကို ေမ့ကုန္ၾကၿပီ ထင္တယ္..မေတြ႔တာလဲ ၾကာၿပီဆိုေတာ့..
ေတာ္ေတာ္ စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ေပးႏိုင္လြန္းတဲ့ Facebook ၾကီးကို ပိတ္လိုက္ၿပီ ဆိုေတာ့ ကြန္ျပဴတာ ဖြင့္တာနဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး..။ ေအာ္ Facebook Facebook....

သူ႔ကို စြဲလန္းေနတာနဲ႔ပဲ blog ေလးေတာင္ ျပစ္ထားမိတာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာၿပီပဲ ေနာ္...။

ခုတေလာ အိမ္မက္ တစ္ေယာက္လဲ ဟိုသၾကၤန္ေျပးလိုက္ ဒီသၾကၤန္ေျပးလိုက္နဲ႔ frankfurt မွာ ေတာ္ေတာ္ အလုပ္ရွဳပ္ေနတာမ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ေတာင္ ၾကည့္မရဘူး.။

ဘယ္လိုမွ မတည့္ႏိုင္တဲ့ အသံနဲ႔လဲ သီခ်င္းေလး ဘာေလး ေျပးဆိုလိုက္ေသး..။
ပြဲဆိုေတာ့လဲ အလွေလး ဘာေလး ျပင္ တယ္ေပါ့ေလ..။
ဒီမွာက လက္သည္း ျပင္ရင္ . အလွဆိုးရင္ သိပ္ေစ်းၾကီးေတာ့ ဆိုင္မွာ ဘယ္ေတာ့မွ မျပင္ျဖစ္ဖူးေလ.။
အိမ္မွာ ပဲ စိတ္ထဲရွိတဲ့ ဒီဇိုင္းကို စိတ္ကူးေပါက္သလို လုပ္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္..။
ဒါေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က လုပ္ျဖစ္တဲ့ ဒီဇိုင္းေလး မမတို႔ ညေလးတို႔ကို ေျပာခ်င္စိတ္ေလး ေပၚလာလို႔..။
လုပ္ရတာ အရမ္းလြယ္ လြန္းလို႔ ရွင္းျပစရာကို မလိုဘူး ထင္တယ္။
ၾကည့္လိုက္တာနဲ႔ သိမယ္ ထင္တယ္ေနာ္..။ ၾကည့္ ၾကည့္ပါဦး...။


ေအာက္က သံုးျဖစ္တဲ့ လက္သည္းနီ အေရာင္...

အဲ့ဒီ အေရာင္ေလးကို ေအာက္ခံ ဆိုးၿပီး ..ေအာက္ပံုထဲက လုပ္ၿပီးသားသစ္သီးပံု ေလးေတြကို မေျခာက္တေျခာက္မွာ ကပ္လိုက္..ၿပီးရင္ အေပၚက ေနာက္တစ္ထပ္ ထပ္ဆိုးလိုက္ ဆို..ၿပီးသြားၿပီ..။


ဘယ္လိုလဲ လြယ္တယ္ မဟုတ္လား..။


အိမ္မက္ေစရာ
၂၄.၀၄.၁၃

Saturday, March 23, 2013

အျမင္လဲ လွ၊ ဗိုက္လဲ ဝ မယ့္ ေဟာ့ဒီက ဆူရွီ..

ဆူရွီ ၾကိဳက္ၾကလား ?? ဆူရွီ ဆိုရင္ အသားစိမ္း ၊ အထူးသျဖင့္ ငါးအစိမ္းနဲ႔ လို႔ သိထားၾကတယ္။ ဆူရွီ ကို ၾကိဳက္တယ္ ဒါေပမယ့္ အဲ့လို ငါးအစိမ္းေတြေတာ့ မစားခ်င္ဘူး..။ ဆူရွီ ထမင္းကို ေတာ့ အရမ္းၾကိဳက္တယ္.။ဝယ္စားရင္ အေပၚက ငါး အစိမ္း ေတြ ဖယ္ၿပီး ထမင္းနဲ႔ အရြက္ေတြပဲ ေရြးစားျဖစ္တယ္..ေနာက္ေတာ့ ဆိုွင္ေလးတစ္ဆုိင္ကို သြားေတြ႔တယ္..ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္လဲ ရွိတယ္..သူကိုယ္တိုင္လုပ္တာဆိုေတာ့ စားခ်င္တာေလး ေကာင္းတာေလးေတြ သူက ေျပာျပတက္တယ္.။ ဒါနဲ႔ မၾကာမၾကာ သြားစားျဖစ္တယ္..အျမင္လဲလွၿပီး ငါးအစိမ္းေတြမပါတဲ့ ဆူရွီပါ..။ sauce ကလဲ အရမ္းစားေကာင္းၿပီး စားၿပီးရင္းကို ထပ္စားခ်င္ေနေတာ့တာ..ေလ။ ၾကည့္လိုက္ၾကပါဦးေနာ္..။ ၾကည့္မိလို႔ စားခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဂ်ာမနီကို တစ္ခါ တစ္ေခါက္ေလာက္ အေရာက္လာခဲ့ပါ လိုက္ေကၽြးပါ့မယ္လို႔..။  ေအာ္ နဲနဲေလးမို႔ မဝဘူးလို႔ မထင္လိုက္နဲ႔ေနာ္..ထမင္းပါတာမို႔ အစားမၾကီးတဲ့ သူဆိုရင္ေတာ့ တကယ္ပဲ ဗိုက္ၿပည့္ပါတယ္..။
:D








Thursday, March 14, 2013

“ အယ္ဂ်ာ”


အိမ္မက္စဥ္( ၁ )

ငါတို႔ ..ဘဝ အဆက္ဆက္ က ခ်စ္သူေတြ ဆိုတာ ဘယ္သူကမွ မယံုဘူးတဲ့  “အယ္ဂ်ာ”.....ဘယ္ေတာ့မွ ေပါင္းစည္းခြင့္ မရွိလဲ၊ ဘယ္ေတာ့မွ ျမင္ႏိုင္ခြင့္၊ ၾကားႏိုင္ခြင့္ေတြ မရွိလဲ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ၾကား တည္ထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတရား ေပ်ာက္သြားမွာ မဟုတ္ဖူး ဆိုတာ သူတို႔သိေအာင္ ေျပာျပခ်င္တယ္ ..တကယ္ေတာ့ ရက္စက္လြန္းတဲ့ က်ိန္စာတစ္ခုေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ ငါဟာ နင့္ရဲ႕ မိဖုရားျဖစ္ႏိုင္ပါရဲ႕ေနာ္.။ ငါယံုတယ္ “အယ္ဂ်ာ” ငါတို႔ ရဲ႕ အံ့ၾသဖြယ္ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ဘဝ အဆက္တစ္ေနရာမွာေတာ့ ဒီက်ိန္စာ ျပယ္ေကာင္း ျပယ္မွာပါ..။ နင္လဲ ယံုၾကည္ေပးပါ..ေနာ္ “အယ္ဂ်ာ”..။ သူတို႔ နင့္ကို ငါနဲ႔ အေဝးဆံုးေနရာ ပို႔ထားတယ္ ေပါ့ ဟုတ္လား “အယ္ဂ်ာ”..။ မငိုပါနဲ႔ ကြယ္ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ခြဲႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္းတရား ဒီေလာကမွာ ရွိရိုးတဲ့လား..။ အရင္ဘဝေတြတုန္းကလိုပဲ ေသြးစစ္ခင္းရဦးမယ္ ထင္ရဲ႕ “အယ္ဂ်ာ” ရယ္...။ ငါမေၾကာက္ပါဘူး ဒီတိုက္ပြဲဟာ နင့္ကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ဆိုတာထက္ ငါတို႔ ခ်စ္ျခင္းတရားကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔ မရဘူးဆိုတာကို ျပတဲ့ တိုက္ပြဲပါ..။ ငါဟာ စုန္းမ၊ ေဖာက္ျပန္တက္တဲ့ မိန္းမတဲ့လား “အယ္ဂ်ာ”..။ သူမငါ့ကို တိုက္ခဲ့တဲ့ က်ိန္စာ ဟာ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕..လူေတြၾကားမွာ မ်က္ႏွာ မျပဝ့ံေအာင္ပဲ “အယ္ဂ်ာ”...။ နင္သိလား ငါအရွံဳးေပးမယ္ မထင္ပါနဲ႕ ..သူမရဲ႕ က်ိန္စာေအာက္မွာ ငါရွိေနေပမယ့္ ငါရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ သူမ သိပ္ပူျပင္းေနတယ္..ေလ။ “ ံအယ္ဂ်ာ” ပထမဆံုး ဆံုစည္းရစဥ္ကထဲက အခ်စ္မေလ်ာ့ ခဲ့ပါဘူး ..အဲ့ဒီ အတြက္လဲ ငါ ဟာ စုန္းမ အျဖစ္နဲ႕ ပဲ ဒီတိုက္ပြဲကို ဆင္ႏြဲျဖစ္ ေအာင္ ဆင္ႏြဲမယ္ “အယ္ဂ်ာ”..။ အနည္းဆံုးေတာ့ ငါ စ်ပနာကို သူတို႔ နင့္ကို ျပမွာပါ...ငါတို႔ မေဝးပါဘူး “ အယ္ဂ်ာ”..။
...........................................
.....................
...................
............
.........
....

“ အယ္ဂ်ာ”


အိမ္မက္ေစရာ
၁၄.၀၃.၁၃
photo from google..

Monday, March 11, 2013

@ - @ ေညာင္ပင္ သရဲ


ကၽြန္မတို႔ျမိဳ႕နယ္ေလးက ရန္ကုန္ျပည္ကားလမ္း နေဘးမွာေပါ့။  ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေလးရွိတဲ့ေနရာက အဲ့ဒီကားလမ္းေဘးကေန လမ္းသြယ္ေလးကတဆင့္ ဝင္ရတယ္။  လမ္းသြယ္ေလးရဲ႕ ထိပ္က ရပ္ၾကည့္ရင္ေတာင္ လွမ္းၿပီး ျမင္ရႏိုင္တဲ့ ေနရာမွာ ရွိတဲ့ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေလးစီကို ေရာက္ဖို႔ ၂ မိနစ္ ၃ မိနစ္သာ လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။  သိပ္မေဝး ဘူးေပါ့။  ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေရွ႕ မေရာက္တေရာက္ေနရာမွာ လမ္းခြဲေလး ၂ ခု ထပ္ရွိတယ္။  ဘယ္ဘက္ နဲ႔ ညာဘက္ မွာေပါ့။  ဒီလိုဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အိမ္က လည္းဦးတိုက္ ေလွဦးတိုက္ ဆိုတဲ့ ေနရာမွာ ရွိေနသလိုေပါ့။ ခရစ္ယာန္ျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔ မိသားစုက ဒါမ်ိဳး ကို သိပ္ၾကီး ထူးထူး ျခားျခား ဆိုးဝါးတယ္လို႔ေတာ့ မျမင္မိပါဘူး။  ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ိဳးမ်ားနဲ႔ အတူၾကီးျပင္းလာတဲ့ အေဖကေတာ့ အကာအကြယ္အျဖစ္ မွန္အေသးေလးတစ္ခ်ပ္ကို အိမ္ေပၚတီကိုရဲ႕ အေပၚဘက္နားမွာ ကပ္ၿပီးရိုက္ထားပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ အိမ္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ၊  လမ္းသြယ္ေလး ရဲ႕ ညာဘက္မွာေတာ့ အထက္တန္းေက်ာင္း ရွိၿပီး ဘယ္ဘက္ မွာက ေညာင္ပင္အၾကီးၾကီး တပင္ရွိတယ္။  ေညာင္ပင္ရဲ႕ ေဘးဘက္မွာက စက္ဘီးဆိုင္ နဲ႕ သူ႔ေဘးမွာက ကာရာအိုေကဆိုင္။ အဲ့ဒီေညာင္ပင္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကီးတဲ့ ေညာင္ပင္ ၿပီးေတာ့ ေညာင္ပင္ တို႔ရဲ႕ သဘာဝအတုိင္း တျခားအပင္ကိုပါ ဝါးျမိဳထားေသးတယ္..။ ၾကည့္လိုက္ရင္ ေၾကာက္စရာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ေကာင္းတဲ့ ေညာင္ပင္က ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ လမ္းထိပ္တည့္တည့္မွာ တည္ရွိေနတာ ကံေကာင္းဖို႔လား ကံဆိုးဖို႔လားေတာ့ မသိပါဘူး။  အဲ့ဒီအျပင္လဲ ဒီေညာင္ပင္ အေၾကာင္း ပါးစပ္ရာဇဝင္ေတြ က လဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေသးရဲ႕။ လျပည့္ညေတြ ဘာေတြဆို ဘာေကာင္ၾကီးဆင္းလာတယ္ ဘာညာေတြေပါ့။

ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရွ႕နား တည့္တည့္မွာေတာ့ ႀတိဂံပံုရွိေနတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ၾကီးပါ။  အေတာ္ေလး က်ယ္ပါတယ္။ လသာတဲ့ ညမ်ိဳးေတြမွာ ကေလးေတြစုၿပီး အဲ့ဒီေနရာမွာေဆာ့ၾက၊ လူၾကီးေတြ စုၿပီး ထုိင္စကားေျပာၾကနဲ႔ ေတာရြာ ဓေလ့ လိုပါပဲ။  သူခိုးၾကီး၊ သူခိုးေလး ညေတြမွာဆိုလဲ ရြာထဲပတ္ေသာင္းက်န္းၿပီး ပါလာတဲ့ စားစရာေတြထိုင္စား၊ မဟုတ္လဲ အဲ့ဒီအိမ္ေရွ႕နားမွာ ၾကက္သားနဲ႕ ဘူးသီး ခ်က္စားၾကတယ္။ ခုခ်ိန္ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ညဘက္အခ်ိန္ၾကီး အိမ္ေရွ႕မွာ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတာ ၾကက္သီးထစရာပါ။ ဒါေပမယ့္ အေလ့အထ ျဖစ္ေနလို႔လား အဲ့ဒီအခ်ိန္လူၾကီးေတြလဲ ဘာမွ မေျပာၾကပါဘူး။  တရုတ္ကားေတြ ေခတ္စားတဲ့ အခ်ိန္မို႔ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုထဲက ေမေခ်ာက္ဖုန္ သရဲမ အေၾကာင္းေတာင္ ေျပာၿပီး တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္စေနာက္ ေနၾကေသးတယ္။  

နယ္ေျမသန္႔လို႔ပဲလား ေတာ့မသိ ကၽြန္မတို႔ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မၾကံဳေတြ႔ခဲ့ဖူးပါဘူး။ ထူးထူး ျခားျခားဆိုတာ ထိတ္လန္႔စရာ၊ မျမင္ရတဲ့ အေႏွာင့္ယွက္မ်ိဳးေပါ့။

တကယ္တမ္းၾကံဳမယ့္ ၾကံဳေတာ့လဲ................

သိပ္ၾကီး အထိတ္တလန္႔မဟုတ္ေပမယ့္ ျပန္စဥ္းစားလိုက္တိုင္း ခုခ်ိန္ထိ အူထဲ အသည္းထဲက ယားမိတာအမွန္ပဲ။  ကၽြန္မ ဆယ္တန္းေျဖၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ အေမက ေခါင္းေဆးတဲ့ အေနနဲ႔ စိတ္လက္ ၾကည္သြားေအာင္ ခရီးထြက္ဖို႔ စီစဥ္ပါတယ္။  ေမာင္ႏွမ ေမြးခ်င္း မရွိတဲ့ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနရင္ ပ်င္းမွာစိုးတာနဲ႕ အိမ္ေဘးက ညီမလို ခ်စ္ခင္ရတဲ့ ညီမေလး တစ္ေယာက္ကို အေဖာ္အျဖစ္ေခၚေပးပါတယ္။ သြားမယ့္ေနရာက ေခ်ာင္းသာပါ။  အေဖကေတာ့ အိမ္မွာ က်န္ခဲ့တယ္။  ပင္လယ္ျပင္ကို အျမဲ ခရီးထြက္ေနရတဲ့ အေဖက ေခ်ာင္းသာလို ေနရာမ်ိဳးကို ထူးထူးျခားျခား စိတ္ဝင္စားမႈမရွိသလို အိမ္မွာလဲ ေခြးကေလး ေၾကာင္ကေလးေတြကို တျခားသူနဲ႔ မထားခဲ့ခ်င္တာနဲ႔၊ အေမနဲ႔ ကၽြန္မကို ပဲ ခရီးသြားခိုင္းတယ္။ ညီမေလး တစ္ေယာက္အပါအဝင္ဆိုေတာ့ သံုးေယာက္ေပါ့။

ညဘက္ ပစၥည္းေတြ ထုပ္ပိုးၾကတယ္။ မနက္ ေခ်ာင္းသာသြားမယ့္ Mini Bus က ဂိတ္ကေန မနက္ ၆ နာရီထြက္မယ္။  ကၽြန္မတို႔ ျမိဳ႕နယ္ေလးကေန ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲ အထိ လိုင္းကားနဲ႔ဆို ၄၅ မိနစ္ေလာက္စီးရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေစာေစာအိပ္ၿပီး ေစာေစာ ထၾကမယ္ေပါ့။ ပစၥည္းေတြ ထုပ္ပိုးလို႔ၿပီးသြားေတာ့ ခရီးေတာင္အိတ္ေတြ ေသာ့ခတ္ဖို႔ရာ ေသာ့ကမရွိဘူး ျဖစ္ေရာ။ ေသာ့အေသးေလးေတြ မဝယ္ထားမိတာဘူးေလ။  ဒါေပမယ့္ ကိစၥေတာ့မရွိဘူး လမ္းထိပ္ကဆိုင္ေတြက ညဘက္ ၁၀ နာရီေလာက္ထိ ဖြင့္ၾကတယ္။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္မနဲ႔ ညီမေလးလဲ ေသာ့အဝယ္ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဓါတ္မီးတစ္လက္နဲ႔ေပါ့။

ေအာ္ ေျပာရပါဦးမယ္။  အဲ့ဒီ ညီမေလးက သတၱိခဲေလး။ သရဲကားဆို ၾကည့္ခ်င္တာလဲ သူ ၾကည့္ၿပီးၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္မွာကို တစ္ေယာက္ထဲ မသြားရဲေတာ့ဘူး။ သရဲအေၾကာင္းေျပာမယ္ေဟ့ ဆိုလဲ သူ႔ေလာက္နားေထာင္ခ်င္တဲ့ သူမရွိ။ ၿပီးရင္လဲ ရွိသမွ်လူေတြၾကားထဲ အတင္းတိုးၿပီး အလည္တည့္တည့္မွာ ထိုင္ေတာ့တာပဲ။  အဲ့ဒီ သတၱိခဲေလးနဲ႔ ကၽြန္မ ၂ ေယာက္အတူ လမ္းထိပ္ေသာ့ အဝယ္ထြက္လာၾကတယ္။ ည ၉ နာရီေလာက္ေပါ့။

မေၾကာက္ဘူး ထင္လို႔လား !!! ေၾကာက္တာေပါ့ ကၽြန္မတို႔ လမ္းက အဲ့ဒီအခ်ိန္ လမ္းမီးမရွိ။ ရွိရင္လဲ မလာ တာမ်ားတယ္။  ေဘးဘက္မွာေက်ာင္းနဲ႔ ဝပ္ေရွာ့။ အဲ့ဒီေနရာေတြက ညဘက္ဆို လူမရွိေတာ့ဘူးေလ။ ေက်ာင္းဝန္းထဲ ေယာင္လို႔ မ်က္စိေဝ့မၾကည့္မိနဲ႔ စိတ္ထဲ အရိပ္ေတြ ဟိုေျပး ဒီေျပးေနသလုိပဲ။ ေက်ာင္းေဆာင္ေတြကလဲ ညဘက္ဆို မဲမဲ မဲမဲ နဲ႕ မို႔ ၾကည့္မိတိုင္းလဲ ၾကက္သီးထမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ လမ္းက တိုတိုေလးပါ။  ဒါေပမယ့္ ေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္ ရွည္ေနသလိုပဲ။ ဒါေတာင္ ေန႔တိုင္းသြားေနက်လမ္း။ တခါတေလလဲ ညဘက္ မုန္႔ေတြ ဘာေတြ ထြက္ဝယ္စားေနက်။ 

အဲ့လိုနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္လာေတာ့ လမ္းထိပ္က ေညာင္ပင္ၾကီးနား ေရာက္လာပါေရာ။ အဲ့ဒီ အခ်ိန္ ညီမေလးက ဘာရယ္မဟုတ္ ဓါတ္မီးနဲ႔ အပင္ အေပၚ အေအာက္ ေလွ်ာက္ထိုးၾကည့္တယ္။ အမေလး ေတာက္တဲ့ ေတြမွ အမ်ားၾကီးရယ္။ ကၽြန္မတို႔ အပင္ ေအာက္နားက ျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာေလ။ အဲ့လို ၾကည့္ၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္ရင္း ဆိုင္ေရာက္တယ္။ ေသာ့ဝယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္လာၾကတယ္။ အျပန္လဲ အဲ့ဒီ ေညာင္ပင္ ျပန္ျဖတ္ေလွ်ာက္ရတာပဲ။

အဲ့မွာ ဇာတ္လမ္းကစတာ။  ေညာင္ပင္ေအာက္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဒုတ္ ဆုိ ခဲလံုးတစ္လံုး ျပဳတ္က်လာတယ္ ။ အဲ့အခ်ိန္ ညီမေလးက ဘာေျပာလဲ ဆိုရင္ သူထင္တာက အဲ့ဒီအနား ကာရာအိုေကဆိုင္က ဦးေလးၾကီး က လွမ္းစတယ္လို႔ ထင္တာ။ ဒါနဲ႔ပဲ “ ဦးထြန္းလြင္ မစနဲ႔ေနာ္” လို႔ လွမ္းေအာ္တယ္ ဒါေပမယ့္ ဘာသံမွ ထြက္မလာဘူး။  ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ကာရာအိုေကဆိုင္ မေရာင္ခင္ ေညာင္ပင္နဲ႔ ကာရာအိုေကဆိုင္ၾကားမွာ စက္ဘီးဆုိင္ရွိေသးတယ္။ ခုက ညဆိုေတာ့ပိတ္ၿပီ။  ကာရာအိုေကဆိုင္ကလဲ ခုနကပဲ ကၽြန္မတို႔ ဆုိင္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္လာတာ ဘယ္သူဆို ဘယ္သူမွ မရွိ။ ကၽြန္မက ဒါကို သတိထားမိတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ စိတ္က နဲနဲ တိုသြားတာက ခဲလံုးက ေခါင္းနားကို ကပ္ၿပီးက်တာကို ဒါနဲ႔ ကၽြန္မစိတ္ထဲ ေပါက္ေပါက္ရွိတာနဲ႔ ဒီမွာ ဦးထြန္းလြင္ေသာ ဘာေသာနားမလည္ဘူး စရင္ လဲ ၾကည့္စ ခဲ လံုး ေခါင္းေပၚက်လို႔ကေတာ့ မလြယ္ဘူးေနာ္ “  ဆိုၿပီး လွမ္းေအာ္လိုက္တယ္။

အမေလး အဲ့ဒါမွ ပိုဆိုးတာ ဘာျဖစ္လဲ သိလား ? က်လာလိုက္တဲ့ ခဲလံုးေတြမ်ား၊ ခဲလံုးဆိုတာထက္ ခဲ့ျပားလို႔ ေျပာရင္ပိုမွန္မယ္ အလံုးေတြ အဟုတ္ဖူး အုတ္နံရံ အခ်ပ္လို အျပား ေသးေသး ေလးေတြ ဘုရားစူး ရုတ္တရက္ၾကီး ဆယ္ခုေလာက္ျပိဳင္ၿပီး အပင္ေပၚက က်လာတာ။ ဘယ္ေျပာေကာင္မလဲ သတၱိခဲေလးက အမေလး သရဲ ဆိုၿပီးေအာ္ေျပးေတာ့တာ၊ ကၽြန္မက ေျပးမယ္ထင္လား မေျပးဘူး အဲ့ဒီ အပင္နားမွာ ေၾကာင္ၿပီးရပ္ေနတာပါဆို။ ေအာ္ ဘယ္လိုျဖစ္မွန္းမသိဘူး။ စိတ္ထဲ မွာ ေၾကာက္တယ္ ဒါေပမယ့္ မေျပးျဖစ္ဘူး ဘာလို႔လဲ ဆိုတာ မသိဘူး။  ဒါေပမယ့္ အေရွ႕ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေရာက္ေနတဲ့ ညီမေလးကို လွမ္းေအာ္ဖို႔ေတာ့ သတိရတယ္ ဓါတ္မီးကသူ႔စီ မွာကိုး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ဘယ္လို လွမ္းေအာ္ေခၚလိုက္လဲ ေတာ့မမွတ္မိေတာ့ဘူး ညီမေလးက ရပ္ၿပီးေစာင့္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္မတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ဓါတ္မီးကို အေရွ႕ဘက္ထုိးၾကည့္လိုက္၊ အေနာက္ဘက္ထိုးၾကည့္လိုက္နဲ႔ သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္ ေလွ်ာက္လာၾကတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အဲ့ဒီလွမ္း အရွည္ၾကီး ေလွ်ာက္ခဲ့ရသလိုပဲ။ ဟူး ေမာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔။

အိမ္ေရာက္ေတာ့ လူၾကီးေတြကို ေျပာျပတယ္ ။ သရဲေျခာက္ခံရတယ္လို႔။ ဘယ္ယံုမွာလဲ ကေလးစကားကိုး ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔ ၾကံဳေတြ႕ခဲရတာက ျဖစ္ရပ္မွန္ေလ။ ဒါကို ႏွစ္ေယာက္လံုး ခုခ်ိန္ထိမေမ့ဘူး။ 

ခုေတာ့လဲ  အဲ့ဒီေညာင္ပင္ ၾကီး မရွိေတာ့ပါဘူး။ နာဂစ္ေနာက္ကို ပါသြားေလရဲ႕ ။ ကၽြန္မတို႕ကို ခဲနဲ႔ ပစ္ခဲ့တဲ့ အပင္ေပၚက ဆရာသမားလဲ ခုခ်ိန္ဆို ေနရာသစ္မွာ ေပ်ာ္ေနေလာက္ၿပီထင္ပါတယ္။  းD

အိမ္မက္ေစရာ
၁၁.၀၃.၁၃

Thursday, February 28, 2013

Instrument Player အေသးေလးေတြနဲ႔ ျမန္မာလူငယ္အဖြဲ႕JUSTUS



ျမန္မာလူငယ္ အဖြဲ႔ တစ္ခုပါ ..Instrument player အေသးေလးေတြကို ကၽြမ္းက်င္ ပိုင္ႏိုင္စြာ တီးခတ္ႏိုင္ယံုသာမက Green Day cover သီခ်င္းေလးကို ပါ ကိုယ္ပိုင္ စတိုင္လ္ေလး နဲ႔ သီဆိုသြားတာ သိပ္ကို ခ်ီးက်ဴးစရာ ေကာင္းပါတယ္..သီခ်င္းသီဆိုသူအမည္က  ထြန္းလြင္ဦး ပါ။
သီခ်င္းအမည္ Macy's Day Parade ပါ။ 




ဒါက ပထမဆံုး တင္တဲ့ သီခ်င္းပါ..အဖြဲ႔လိုက္ဆိုထားတာပါ။ သီခ်င္းနာမည္ေတာ့ ေျပာျပစရာ မလိုေတာ့ဘူး ထင္ပါတယ္.ေနာ္.။ အဖြဲ႔နာမည္ကိုေတာ့ ဒီမွာေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္..JUSTUS ပါတဲ့။


အိမ္မက္ေစရာ

Sunday, February 17, 2013

ေမြးေန႔ >> ....... >> ေသေန႔


မပီျပင္တဲ့ ဝိုးတဝါး အရိပ္ေတြရွိလဲ ဒီလမ္း ဆိုတာကိုေတာ့ ေလွ်ာက္ေနရဆဲ..။
အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲ လာမွာပါဟု ေတြးရင္း ေျပာင္းလဲ ခ်င္စိတ္ေတြလဲ ရွိေနခဲ့တာပါပဲ...။
လက္လွမ္းမီွသေလာက္ ေတာ့ ၾကိဳးစားတယ္..။ တက္ႏိုင္သေလာက္ အားတင္းတယ္..။
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ားေနတာတဲ့ အဲ့လို လဲ အေျပာခံရဖူးတယ္..။
ေရတြက္ၾကည့္လိုက္ရင္ လက္ငါးေခ်ာင္းေတာင္ မျပည့္ႏိုင္တဲ့ မြတ္သိတ္တဲ့ အရာေတြကို ဆႏၵလို႔ ေခၚမလား မသိဘူး..။
ေက်ာ္လာလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ဘယ္လို ကုန္လို႔ ကုန္သြားမွန္း မသိေပမယ့္.. ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေတာ့ မပီျပင္လာႏိုင္ေသး..။
ေန႔ရယ္ ညရယ္ ေရမွတ္ရင္း...မနက္ျဖန္ေတြ႔မယ္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကရင္း..အလုပ္နားမယ့္ ရက္ ေမွ်ာ္ရင္း..အမွန္က အသက္ေတြ ၾကီးလာေနတာေလ.။
အသက္မၾကီးခ်င္ဘူးဆိုသူေတြရွိလဲ ေန႔ရက္ကို ေက်ာ္လြန္ဖို႔ အားသန္ေနတာက ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းလြဲေနတယ္ဆိုတာ..ရိပ္မိခ်င္မွလဲ ရိပ္မိပါလိမ့္မယ္..။
ေျခရာေတြ ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္...
ဒိုင္ယာရီ ေဟာင္းကို လွန္ၾကည့္မိရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ..ေက်နပ္မႈေတြ တစ္ဝက္စာရွိေနမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒါဟာ အသက္ရွင္ဖို႔ လံုေလာက္ေနၿပီ ထင္တာပါပဲ ...။
ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ ေလာကေလ...အေကာင္းနဲ႔ အဆိုး တစ္ဝက္စီ မရွိႏိုင္တဲ့ေလာက
အမွားနဲ႕ အမွန္ တစ္ျခမ္းစီ ရပ္တည္မေနတဲ့ ေလာက
အဲ့ဒါ မမွ်တျခင္းလို႔ ေခၚတဲ့ ေလာက...။
ဒီ ေလာကမွာပဲ ေသသာ ေသလိုက္ခ်င္တယ္လို႔ ေအာ္ညည္းမိသူေတြလဲ မနက္ျဖန္ကို မလြတ္တမ္း ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္..။
မနက္ျဖန္ၿပီး သြားရင္ေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ေရာက္လာမယ့္ မနက္ျဖန္အတြက္ ဆုပ္ကိုင္ဖူးတဲ့ မနက္ျဖန္ကို လြတ္ခ်ရတယ္..။
အဲ့ဒါ သခၤါရလို႔ ေခၚျပန္တယ္ တဲ့..။
ဟုတ္ကဲ့ အဲ့ဒီေနာက္ကို တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း တစ္ရက္ ၿပီး တစ္ရက္ ၾကီးလာတဲ့ အသက္အတြက္ အသင့္ေတာ့ျဖစ္ခ်င္ပါေသးရဲ႕...။
ေမြးေန႔ဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကိုေတာ့ လက္ေဆာင္ရဖူးတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲက အတုိင္း ခ်ေရးရမယ္ ဆိုရင္....
................
.............
.........
ေသမယ့္ရက္ တစ္ရက္ နီးလာ၍
စိတ္ခ် လက္ခ် မေပ်ာ္ႏိုင္ပါ..........ဟူသတဲ့...........။ ။

အိမ္မက္ေစရာ
၁၇.၀၂.၂၀၁၃

 ( ေမြးေန႔ ၂၃.၀၂.၁၃ အတြက္ ၾကိဳေရးထားတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါ..ေမြးေန႔ေရာက္ရင္ မေရးျဖစ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာလို႔..)

Saturday, January 26, 2013

တိုက္စား အႏြယ္ဝင္ သံေယာဇဥ္


ငါ့ ႏွလံုးသား
သံေယာဇဥ္ တိုက္စားလို႔
လံုးပါး ပါးလာတယ္..။


ေမ့ခ်င္တယ္ဆိုလဲ
အေမ့ခက္သူ
တစ္မူထူးတယ္
နင့္ကိုမွ ခ်စ္မိပါတယ္။



အိပ္ေရးပ်က္လို႔
အိပ္ယာေတြ တြန္႔ေခါက္
လွိမ့္ေနာက္ လို႔  ေၾကမြ
အဲ့ဒီညေပါ့
ခဏ ခဏ ၾကံဳရတာ။



မၾကင္နာသူလား
မစာနာစကားဆိုတယ္
နာက်င္ခံရခက္ေပါ့
ခံစားေစသူ။



လွည့္စားတယ္ဆိုမလား
မာယာမ်ားတယ္
မုသားေတြ အထပ္ထပ္
သံုးၿပီးရင္ ထပ္သံုးလဲ
မမုန္းႏိုင္တဲ့ ငါပဲ
ရွံဳးၿပီးရင္း ရွံဳးတယ္..။


အိမ္မက္ေစရာ
၂၇.၀၁.၁၃

Saturday, January 19, 2013

စိတၱဇ အေတြးမွ ရင္ေသြးငယ္

..................

ဒီကိစၥကို တိုင္ပင္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ၾကည့္တယ္..နင္ဟာ ဘယ္ေတာ့မဆို ဆိုဆံုးမမႈကို နားမဝင္တဲ့ သမီးပဲ  တဲ့..
အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာဆိုတက္တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ အေပၚ သူမ နဲနဲ ေလးမွကို ေၾကာက္စိတ္မဝင္ မိတာ အျပစ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို မျမင္မိဘူး..တကယ္ဆို ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာက မေကာင္းတာေတြ ခ်ည္းသာေရြးေျပာတက္တဲ့ အရာမို႔လား..ကိုယ္တကယ္ အဆင္မေျပတဲ့ အခ်ိန္ေတြမ်ား သူတို႔က ကူညီမယ္ထင္သလား..လက္ခုပ္ေတာင္ တီးသြားဦးမယ္..ေဟာ ကိုယ္အဆင္ေျပာတဲ့ အခ်ိန္ေရာ သူတို႔ ဝမ္းသာမယ္ထင္ေနလား..သူတို႔ထက္ သာလြန္သြားမွာကိုသာ စိုးရိမ္တက္ေနၾကတာေလ..ဒါေၾကာင့္ သူမ ဘယ္ေတာ့ မဆို ပတ္ဝန္းက်င္ေျပာဆိုတဲ့စကားကို အေလးထားေလ့မရွိတာ..ဒါကို သူမရဲ႕ မိခင္က ၾကည့္မရ အေၾကာက္အလန္႔ကင္းသူ ဆိုဆံုးမ မရသူရယ္လို႔ သူမကို အျမဲျမင္ေနတာ..ဝမ္းနည္းမိေပမယ့္လဲ အထူးတလည္ စဥ္းစား မေနေတာ့ပါဘူး..

ေလာကဓံဆိုတာၾကီးကို သူမ ဘယ္ေလာက္အထိ ခံခဲ့ရသလဲ ဆိုတာ သူမသာလွ်င္ အသိဆံုးရယ္..
ဒုကၡေရာက္ခ်ိန္မ်ားဆို ကူညီမယ့္သူမရွိ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္သမွ်ကို ရင္စည္းခံရတာ..ဒါ့အျပင္ ပတ္ဝန္းက်င္ က မဲ့ကာ ရြဲ႕ကာ .တိုးတိုးတစ္မ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး ႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံခ်င္ၾကေသးတာ..ဒီလို ပတ္ဝန္းက်င္ကို သူမ ဘယ္လို မ်ား အေကာင္းျမင္ရပါ့..သူတို႔ကို မ်ားေၾကာက္လန္႔ေနရင္ေတာ့ျဖင့္ သူမ ကိုယ့္ကိုယ္သာ အဆံုးစီရင္ဖို႔ ပဲ ရွိေတာ့တာ .. ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ အင္အားနဲ႔ သူမ ျပန္လည္ ရပ္တည္ခဲ့ ရတာ .ဒါကို မိခင္ ျဖစ္သူ မသိမဟုတ္..ဒါေပမယ့္ မိခင္ျဖစ္သူက ပတ္ဝန္းက်င္ကို အင္မတန္မွ အေလးထားသူ နဲနဲေလး မွ အေျပာမဆို မခံႏိုင္သူ.တစ္ခုခုဆို မွန္၏ မမွန္၏ မေမး..အျပစ္သာ တန္းတင္ေတာ့တာ..ဒါကို သူမ စိတ္အညစ္ဆံုး..

ခုဆို သူမအသက္ ၂၈ ..အရာအရာကို ရယူႏိုင္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေပမယ့္  ေခၽြးနဲစာနဲ႔ မိသားစုကို ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေနတာ သူမေက်နပ္ပါတယ္..အခ်စ္ဆိုတာကို အၾကိမ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ လဲ ေတြ႕ရွိခဲ့ၿပီးပါၿပီ... ႏွလံုးသားေတြလဲ အၾကိမ္ၾကိမ္ပ်က္သုဥ္း ခဲ့ၿပီးပါၿပီ..သူမမွာ ထပ္ၿပီး ပ်က္ဆီးစရာ ႏွလံုးသားလဲ မရွိေတာ့ပါ.. ထပ္ၿပီးက်စရာ စိတ္ဓါတ္လဲ မရွိေတာ့ပါ...ဘာကိုမွ မစဥ္းစားပဲ ပံုမွန္အတိုင္း အသက္ရွင္ရင္းက သတင္းေပါင္းမ်ားစြာ သယ္လာတဲ့ မိခင္ေၾကာင့္ သူမေမ့ထားခ်င္တာကို ေတာင္မွ ေအးေအး ေဆးေဆး ေမ့လို႔ မရႏိုင္ျခင္းရယ္လို႔ ယူၾကံဳးမရ ျဖစ္မိတာ..

သူမက သာမာန္လူသားတစ္ဦးရယ္.. မိသားစုဘဝကို သူမ သိပ္ကို လိုခ်င္တပ္မက္မိတာ.. သူမ ၾကိဳးလဲ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္..မိသားစုဘဝ တစ္ခု ျဖစ္လာဖို႔ကို.. သစၥာမဲ့ေသာသူ သူမကို နာက်င္ေစခဲ့ေသာ သူ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ မဟုတ္လွ်င္ေတာ့ သူမ ဒီအခ်ိန္ဆို မိခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေလာက္ပါၿပီ..မိန္းမသား တန္မဲ့ ရုန္းကန္ ေနရတာ သူမ တခါတေလေတာ့ ပင္ပန္းတယ္လို႔ ခံစားမိျပန္ေရာ..အားကိုးစရာ ကူညီမယ့္သူရယ္လို႔ မရွိတဲ့အခါ ဘယ္လို အရာပဲ ၾကံဳလာ လာ ကိုယ္တိုင္လုပ္ႏိုင္မွ ျဖစ္မယ္ လို႔ ပဲ သူမကို သူမ အားေပးေနရတာ..ေနာက္ဆံုး သယ္စရာ မ စရာ အေလးအပင္ရွိရင္ ေတာင္ ေယာက်ၤားေလးလို သူမ ကိုယ္တုိင္ပဲ သယ္ရင္း မ ရင္း.ခုဆို ခါးေတာင္ နာတက္လာခဲ့ၿပီ..

အထီးက်န္တယ္လို႔ မၾကာခဏခံစား မိလာေတာ့ သူမ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ေလာက္လိုခ်င္လာ ျပန္ေရာ..ဟုတ္တယ္ေလ. ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ကေလး ေသးေသး ေလး သာ ရွိေနလွ်င္ သူေလး အတြက္ သူမ ပိုၿပီး ၾကိဳးစားမိမွာ..သူေလး မ်က္ႏွာ ျမင္တိုင္းလဲ ေအးခ်မ္းမႈကို ခံစားေနရမွာ မလြဲ ..သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ကေလးေလးေတြ ျမင္တိုင္းလဲ သူမ အခ်စ္ပိုလြန္းစြားနဲ႔ သူမကိုေတာ့ ကေလးခ်စ္တက္သူ ကေလးေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးလြယ္သူ..ကေလးနားဝင္ေအာင္ ေျပာတက္လြန္းသူ ရယ္လို႔ အားလံုးက သိထားၾကကာ ကေလး ယူေတာ့ေလလို႔ မၾကာ မၾကာ ေျပာတက္ၾကတယ္..ဒါေၾကာင့္ လဲ သူမ မိခင္နဲ႔ တိုင္ပင္ၾကည့္တာ..သူမ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ အရူးအမူး လိုခ်င္ေနတာ အမွန္ ..သူေလး နဲ႔ ဘဝကို ေရွ႕ဆက္သြားခ်င္တယ္..သူေလးအတြက္ အနာဂတ္ လွလွေတြ ဖန္တီးေပးခ်င္တယ္..

နဲနဲေတာ့ ရယ္စရာေကာင္းမွာပါ..ဖခင္မရွိပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ ေလာကၾကီးထဲ ဘယ္လို သယ္လာရပါ့ မလဲ.. ဒါေၾကာင့္ လဲ  မိခင္ျဖစ္သူက သူမကို အသဲယားလြန္းစြာ ဖခင္မေပၚတဲ့ကေလး တစ္ေယာက္လြယ္ထားရၿပီ ထင္ေနတာ.တကယ္ေတာ့ သူမက အခုမွ စိတ္ကူးတုန္းသာ...ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ဘယ္သူကမွ ဖခင္မရွိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကို မေမြးခ်င္ၾကဘူးေလ..ဒီအထဲမွာ သူမ မပါဝင္ပါ..ကေလးေလး တစ္ေယာက္ လူ႔ေလာကထဲ ေရာက္လာျခင္းဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပါလဲ..ဒါကို တစ္ခ်ိဳ႕ ဘာလို႔ မ်ားလက္မခံၾကပါလိမ့္လို႔ သူမေတြးမိတယ္..

သူမက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုသာ အလိုမရွိတာပါ..သူမ ဘဝမွာ ေတြ႔ဖူးသမွ် သစၥာမဲ့သူ ရက္စက္သူ လွည့္ျဖားတက္သူ မ်ားသာ..ဒါေၾကာင့္ သူမ ထပ္ၿပီး ရွာၾကည့္ဖို႔လဲ မဝ့ံရဲ..အခ်စ္စစ္ဆိုတာကို ေနရာက ထိုင္ေစာင့္ဖို႔လဲ ဆႏၵမရွိေတာ့.လက္ေတြ႕ဘဝမွာ..ျဖစ္ႏိုင္တာေတြၾကိဳးစားၿပီး မိသားစုေသးေသးေလး တစ္ခုကို ဖန္တီးခ်င္တာ..

သူမ ကေလးေလး တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႕ ဖန္တီးခ်င္တာ...သူမ အသံုးအႏႈန္းမ်ား ရိုင္းသြားလား ဒါေၾကာင့္လဲ မိခင္ က အျမဲေျပာတာ ဆိုဆံုးမလို႔ မရ သူတဲ့..သူမဟာ ေခါင္းမာ သူပါ..သူမ ကေလး တစ္ေယာက္လိုခ်င္တယ္ဆိုတာက ဖခင္မဲ့ေတာ့မဟုတ္ပါ..သူမတစ္စံုတစ္ဦးကို မလိုခ်င္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ ေသြးကိုေတာ့ လိုခ်င္ပါတယ္..တစ္စံုတစ္ဦးမပါဝင္ပဲ ဒီကေလးေလးကို သူမတစ္ေယာက္ထဲ ပို္င္ဆိုင္ခ်င္တယ္ ဒီအတြက္ သူမ အနည္းငယ္ေတာ့ လိမ္လည္ လွည့္ျဖားရမွာေပါ့ေလ..ဒီကေလးဟာ သူ႕ရဲ႕ေသြးပါဆိုတာကို သူမရိုးသားစြာ ဖြင့္ဟ စရာ ေတာ့မလိုဟု ထင္သည္..ကဲ ဒီလိုနည္းနဲ႔ ကေလးေလး တစ္ေယာက္သူမ ရရွိ ႏိုင္မလား..

မရိုးသားတဲ့ နည္းတစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔ သူ႔ကို သူမ တစ္ၾကိမ္ေလာက္လွည့္ဖ်ား ၾကည့္ခ်င္ေသးတာ...
ဘယ္သူ႔ ဘယ္သူရဲ႕ အကူအညီ မပါပဲ ကေလးတစ္ေယာက္ကို ၾကီးျပင္းေစႏိုင္သူ မိခင္ ျဖစ္ခ်င္တာ..
ဖခင္ေရာ မိခင္တာဝန္ပါ သူမ တစ္ဦးထဲ ယူခ်င္တာ..ကေလးေလးရဲ႕ အခ်စ္နဲ႔ အားကိုးရာ ဟာ သူမ သာလွ်င္ ျဖစ္ခ်င္တာ..သူမ လြန္ေနမလား..

ေလာကၾကီးမွာ ဖခင္မဲ့စြာ ေမြးဖြား ၾကီးျပင္းလာတဲ့ ကေလးေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိၾကၿပီးသား..ကေလးတိုင္းဟာ နာက်င္ေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါ..ေက်ာင္းေနတဲ့ အရြယ္ စကားေျပာတက္စ အရြယ္ေတြမွ စတင္ၿပီး ဖခင္ ဆိုတာကို ကေလးတုိင္း လုိအပ္ၾကမွာ မလြဲပါ..ဒါေပမယ့္ ဖခင္မပီသတဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ထက္ စာရင္ေတာ့ ဖခင္မဲ့ ေနတာ က ပိုေကာင္းပါလိမ့္မည္..တစ္ခ်ိဳ႕ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဖခင္မ်ားဟာ သားသမီးကို တာဝန္မယူခ်င္ၾကယံုမွ်မက အၾကင္နာ မေပးႏိုင္ လမ္းမွန္ ေလွ်ာက္မျပႏိုင္ဘဲ ႏွင့္ သားသမီးကို ျပန္လည္ အဆိပ္သင့္သူေတြ ေလ..

ဒါဆို ကၽြန္မ မလြန္ပါ..
အနာဂတ္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ေသြးကို အဆိပ္သင့္ေစမယ့္ ဖခင္တစ္ေယာက္ကို ကၽြန္မ အလိုမရွိပါ..
ဘယ္သူဟာ ရိုးသားသူလဲ ဆိုတာကိုလဲ ကၽြန္မ ခြဲေဝဆံုးျဖတ္ႏိုင္တဲ့ အတက္ပညာ မရွိပါ..
အဲ့ဒီေတာ့ ေလာက ၾကီးမွာ စိတ္ခ်စရာ ဆိုလို႔ ကိုယ္တုိင္က လြဲရင္ တစ္ျခားသူ မရွိတဲ့ ဘဝ မွာ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ထဲ မိခင္ ျဖစ္ရံုနဲ႔ လံုေလာက္ၿပီထင္မိတာပါ..

ေနာက္ထပ္တစ္ခုေသာ အေၾကာင္းအရာ ကေတာ့ ကၽြန္မရင္ေသြးဟာ ကၽြန္မ ခ်စ္ေသာသူရဲ႕ ရင္ေသြးျဖစ္ေစခ်င္တာပါ...
ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးတဲ့ လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႕ ဆင္ေျခေတြ ၾကားမွာ ကၽြန္မဟာ မိခင္ျဖစ္ဖို႔ အသင့္ ျဖစ္ေနၿပီး သူ႔ကို ေတာ့ ဖခင္ျဖစ္ေစမွာပါ..
တစ္ခုပါပဲ ..
အနာဂတ္မွာ ကၽြန္မရဲ႕ ကေလးေလး..အဆိပ္ကင္းစြာ ၾကီးျပင္းရွင္သန္ဖို႔ အတြက္ အနည္းငယ္ လိမ္ညာဖို႔ေတာ့ ကၽြန္မ မျဖစ္မေန ၾကိဳးစား ရမွာပါ..

ကၽြန္မဟာ အနာဂတ္မွာ လိမ္ညာသူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...
မိဘစကား နားမေထာင္သူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္..
ပတ္ဝန္းက်င္ လက္ညိႈးထိုးစရာ လူ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္..
သူ႔အတြက္ ေအာ္ဂလီဆန္စရာ ေဖာက္ျပန္တက္တဲ့ မိန္းမလို႔ ထင္ခ်င္စရာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...
ဒါေပမယ့္..
ကၽြန္မ ကေလးေလးကေတာ့ အဆိပ္ကင္းစြာ ၾကီးျပင္းလာမွာပါ..

ဒီပတ္ဝန္းက်င္ၾကီးကို ကၽြန္မ ေက်ာခိုင္းၿပီးၿပီ ဆိုရင္ေပါ့...

အိမ္မက္ေစရာ
၂၀.၁၂.၁၃

( အိမ္မက္ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေလး ဘာလိုလို နဲ႔ ၂ ႏွစ္ျပည့္သြားပါၿပီ.. ပို႔စ္ေကာင္းေကာင္းေလး တစ္ခု ေရးခ်င္ေပမယ့္ ဘာမွ အဆင္သင့္မရွိလို႔ ေရးလက္စ စိတၱဇ ပို႔စ္ကိုပဲ လက္စသတ္လိုက္တယ္..စာဖတ္သူေတြ ရင္ထဲ တစ္ခုခု ၾကီး ခံစားရခက္သြားမယ္ဆိုရင္ျဖင့္....)

Wednesday, January 2, 2013

အခ်စ္စစ္မည္ေသာ အရာ


ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕မႈေတြနဲ႔ လွပမေနတဲ့ ငါ့ရင္ထဲမွာ ၾကမ္းတမ္း ရုတ္ရမ္းမႈေတြနဲ႔လဲ ညစ္ပတ္မေနပါဘူး..
ေန႔ရက္တိုင္းကို သမရိုးက်အျပံဳးေလးနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ညေတြတိုင္းမွာ ၾကယ္ေတြကို ေရတြက္ခ်င္ရံုသက္သက္ပါ..
ဘယ္သူကိုမွ မနာက်င္ေစခ်င္သလို ကိုယ္တိုင္ နာက်င္ရမွာကိုလဲ ေၾကာက္ရြံသူရယ္ပါ.
ေမ့ပစ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ေမ့ေပ်ာက္သြားတာ မဟုတ္ရင္ေတာင္ အဓိပၸါယ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ အသက္ရွင္ျခင္းလို႔လဲ အမည္ရပါလိမ့္မယ္.
မ်က္လံုးေလးမွိတ္ၿပီး ခဏတာ အိပ္ခြင့္ျပဳပါ..
မုသားေတြလဲ မၾကားပါရေစနဲ႕.
အမွားေတြလဲ မထားပါရေစနဲ႕ေတာ့..
အျပစ္တင္တာေတြလဲ ခဏေလာက္ရပ္ေပးပါ..
တကယ့္ကို ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ေလး လဲေလ်ာင္းၾကည့္ခ်င္လို႔..
ခဏေလး ပါပဲ..
အဲ့ဒီ ခဏေလး ဆိုတာ ကို အေႏွာင့္အယွက္ ကင္းစြာ ျဖတ္သန္းခြင့္ ျပဳမယ္ဆိုရင္
ငါ နင့္ကို တသက္လံုးေက်းဇူးတင္မိမွာပါ..
လက္ျငိဳးေတြ တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲ ရုတ္သိမ္းေပးပါ..
ေပးဆပ္မႈတစ္ခုစီက ကိုယ့္အတြက္ ျဖစ္မလာတုိင္း ယူၾကံဳးမရတာဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ ကို ႏွိပ္စက္နည္းတစ္မ်ိဳးပါ..
အဲ့ဒီေတာ့ ..
ခဏေလး ကို ငါ့အတြက္ ခဏေလာက္ အပိုင္ေပးၾကည့္ပါ..
အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္ပါရေစ.
အခ်စ္ေတြမပါ အမုန္းေတြကင္းတဲ့
ေမတၱာသက္သက္နဲ႔ လမ္းကေလးတစ္ခုကို အသက္ရွင္ခ်ိန္ ခဏေလး ေလွ်ာက္ခြင့္ေပးပါ။။
ေန႔ရက္တစ္ခု ကို ငါမေမ့ပါဘူး.. မွတ္တိုင္တစ္ခု စိုက္ထူခဲ့ဖူးလို႔ ေနာင္တေတာ့ မရေတာ့ပါဘူး..
အရာအားလံုးဟာ ဝဋ္ေၾကြးပါလာခဲ့လို႔သာ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ..
သူတပါးကို ေပးဆပ္တာဟာ ကိုယ္ျပန္လည္ရယူဖို႔ မဟုတ္မွသာ အခ်စ္စစ္ မည္ပါတယ္..

အိမ္မက္ေစရာ
၀၂.၀၁.၁၃